Εμβολιάστε τα παιδιά με λογική κι αγάπη – Thisisus.gr

γράφει η Μαρίνα Φραγκεσκίδου

Πως θα ήταν η ζωή αν εμβολιάζαμε τα παιδιά με λογική κι αγάπη;

«Ο κορονοϊός επινοήθηκε για τη μείωση πληθυσμού».

«Υπάρχει το εμβόλιο για τον κορονοϊό και μας το κρύβουν».

«Δεν είναι τυχαίο που όλο αυτό ξεκίνησε από την Κίνα, και δε από τη πόλη, χωριό – δεν ξέρω κι εγώ τι – Γιουχάν, καθώς δίπλα του υπάρχουν πυρηνικά εργοστάσια».

«Οι Αμερικάνοι φταίνε για όλα».

« Όχι, δάσκαλοι το επινόησαν για να κάτσουν περισσότερες μέρες, δεν τους φτάνουν οι τόσοι μήνες».

« Αν κλείσουν τα σχολεία το αφεντικό μου θα με απολύσει».

« Αν δεν πάω εγώ δουλειά τόσες μέρες θα παραλύσει η οικονομία, το σύμπαν, ο γαλαξίας».

«Για το ασφαλιστικό γίνεται όλο αυτό. Να πεθάνουν όλοι οι συνταξιούχοι και να το ξαναπάμε όλο από την αρχή καλύτερα».

«Θα πεθάνουμε όλοι!».

Η αλήθεια είναι μία

Η μόνη αλήθεια σε όλα αυτά κατ’ εμέ είναι ότι θα πεθάνουμε όλοι. Από την παράνοια, το φόβο, μια αρρώστια, από ένα ατύχημα, από το στραβό μας το κεφάλι, από γηρατειά πάντως σίγουρα θα πεθάνουμε όλοι. Σε μια ώρα, σε μια μέρα, σε κάτι χρόνια, σε πολλά χρόνια ναι θα πεθάνουμε όλοι.

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία του Ντυέρ «Οι περιοχές των σφαλμάτων σας» λέει ότι από τη μέρα που γεννιόμαστε έχουμε μόνιμα δίπλα μας ένα σύντροφο, που γίνεται παντού η σκιά μας, ας τον ονομάσουμε ο θάνατος σας. Έχουμε λοιπόν δυο επιλογές ή θα μάθουμε να ζούμε μαζί του ή θα ζούμε με το φόβο του. Κάπως έτσι το θέτει. Και είναι από τα ελάχιστα που θυμάμαι στα τόσα βιβλία που έχω διαβάσει.

Κορονοϊός

Ναι κυκλοφορεί εκεί έξω ένας νέος ιός με το όνομα κορονοϊός. Πάντα θα γεννιέται ένας καινούργιος ιός, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο θανατηφόρος. Και εμείς θα καλούμαστε να τον αντιμετωπίσουμε ΚΑΘΕ φορά. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι ορίζεται κάθε φορά μια καταρτισμένη επιτροπή με γιατρούς, ειδήμονες κλπ που οφείλει να αποφασίσει και να ενημερώσει για τα μέτρα που θα λάβει ένα κράτος για την αντιμετώπιση του εκάστοτε ιού. Τα προβλήματα όμως ξεκινούν όταν θέτουμε ένα θέμα απέναντι από την οικονομία. Τα χρόνια που πέρασαν, η ίδια η ιστορία, μας δείχνει ότι ο άνθρωπος αποδείχτηκε τόσο μικρός και άβουλος απέναντι στο χρήμα. Κάθε πόλεμος ξεκινάει και τελειώνει σε αυτό και το χρήμα στέφεται κάθε φορά νικητής απέναντι στον όποιο εχθρό.

«Ποιος θα προσέχει τα παιδιά αν κάτσουμε δυο βδομάδες σπίτι όλοι μας;»

Σοβαρά τώρα; Όταν κάποιοι έμπειροι ερευνητές ενημερώνουν ότι με το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα αυτή είναι η κύρια πρόληψη, το πρόβλημα μας είναι ποιος θα κρατήσει τα παιδιά; Είναι τόσο σημαντική τελικά η δουλειά μας ώστε να την θέτουμε συνήθως πάνω από την υγεία μας; Τότε να μην κλείνουν ποτέ τα σχολεία. Ούτε για το Πάσχα ούτε για τα Χριστούγεννα ούτε για το καλοκαίρι. Γιατί αν δεν παίρνουμε ποτέ και για κανένα λόγο άδειες θα είμαστε πιο παραγωγικοί και θα βγάζουμε και περισσότερη δουλειά. Τί όχι; Σκεφτείτε το 24 ώρες το 24ωρο και επειδή είναι αδύνατον και αντιπαραγωγικό να δουλεύουμε οι ίδιοι 24 ώρες να υπάρχουν βάρδιες, έτσι θα λυθεί και το θέμα της ανεργίας. Σκεφτείτε το. Ρουφήξτε μας το αίμα.

Από σήμερα επιλέγω να μην ξαναδιαβάσω τίποτα για τον κορονοϊό. Δεν έχει πια κανένα νόημα. Οι μεν θα βρίζουν τους δε, θα έχω τις απόψεις της Εκκλησίας, του δενξέρωτιμουγίνεται κράτους και εκείνων των γιατρών που σφυρίζουν αδιάφορα ενώ κουβαλούν οι ίδιοι τον ιό.

Δε θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ από τον κορονοϊό

Ναι. Δε θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ από τον κορονοϊό. Θα πεθάνουν κάποιοι από εμάς. Εκείνοι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και έχουν να αντιμετωπίσουν όλους τους ασυναίσθητους, που παρόλα τα μέτρα που ανακοινώθηκαν διασκέδασαν στο καρναβάλι, ταξίδεψαν σε άλλες χώρες στο εξωτερικό και δεν προέβησαν σε κανένα διαγνωστικό τεστ, που σιγά μωρέ λίγη μύξα έχω και δέκατα θα μπω στο μετρό κλπ κλπ.

Κανένα είδος σκευάσματος, κανένα γιατροσόφι, κανένας ψεκασμός με αγιασμό δεν μας σώζει από αυτούς τους ανθρώπους. Ας κουνήσουμε λίγο το κεφάλι μας μπας και κατέβει η λογική και πράξουμε όπως χρήζει στη παρούσα φάση για εμάς και τα παιδιά μας. Μπας και αυτό εντυπωθεί και σε αυτά και μεγαλώνοντας μάθουν να κάνουν άλλα λάθη και όχι τα δικά μας.