Έξοδος με παιδιά στα χρόνια του κορονοϊού – Thisisus.gr

Θυμάμαι τον εαυτό μου από παιδί να γελάω δυνατά,όταν πέταγα πετρούλες στη θάλασσα. Ποια άραγε θα πάει πιο μακρυά σκεφτόμουν;

Να απολαμβάνουμε τις κρύες τηγανητές πατάτες και τα κεφτεδάκια της μαμάς, μετά το μπάνιο μας,να κάνουμε πικνίκ και να μαζεύουμε λουλούδια.

Να παίζω μήλα με τις φίλες μου και αγαλματάκια ακούνητα, να τρέχουμε με τα ανίψια μου μέσα στη βροχή και να γελάμε ασταμάτητα. Να φτιάχνουμε την δική μας αυτοσχέδια πισίνα στην αυλή του σπιτιού μας, ενώ παράλληλα η μαμά, μας καθάριζε κορόμηλα και ρόδια από τον κήπο μας.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και οι επιλογές στις εξόδους σήμερα είναι ασύγκριτα περισσότερες. Θέατρο, κέντρα δημιουργικών δραστηριοτήτων, παιδότοποι, βιωματικά πάρκα και τόσα ακόμα ερεθίσματα που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας.

Το σήμερα, εμείς και τα παιδιά

Τους τελευταίους μήνες ζούμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση και έχουμε χάσει την ισορροπία και τα δεδομένα μας. Βγαίνουμε έξω υπό προϋποθέσεις, έχουμε περιοριστεί σημαντικά και είμαστε πολύ-πολύ προσεκτικοί όχι μόνο γιατί το επιβάλλει η Νομοθεσία, αλλά γιατί οφείλουμε να προστατεύουμε την οικογένειά μας και τους συνανθρώπους μας.

Γίναμε πιο ευρηματικοί, ώστε να απασχολήσουμε τα παιδιά μας στο σπίτι, αλλά κάτι λείπει, σωστά; Λείπει η έξοδος, αυτή η ανέμελη, ο αέρας έστω και κρύος που σε διαπερνά, το δυνατό γέλιο των παιδιών κάθε φορά που τα εντυπωσιάζει κάτι, οι λακκούβες που χοροπηδάνε και φωνάζουν “μαμά, μπαμπά πόσο χαίρομαι”!

Και ας μη το φώναζαν, το έβλεπες και σου λείπει. Και λείπει και σε αυτά.

Βόλτα, πατίνι κι ανεμόσκαλα!

Μέχρι λοιπόν να λειτουργήσουν όλοι οι αγαπημένοι μας χώροι που τώρα είναι κλειστοί, ας κάνουμε μια σύντομη βόλτα έστω μέχρι τον πεζόδρομο, την πυλωτή ή την κοντινή μας πλατεία.

Ας βγούμε για ποδήλατο, περπάτημα, να πάρουμε τη μπάλα μας να παίξουμε ποδόσφαιρο, μήλα ή ότι άλλο μας ευχαριστεί.

Εμείς πηγαίνουμε βόλτα με το πατίνι, παίζουμε βόλεϊ, κρυφτό και ταΐζουμε τις γατούλες της γειτονιάς. Παίρνουμε ένα σακίδιο στην πλάτη (αυτό του εξερευνητή) και ανακαλύπτουμε μυστικά περάσματα στην γειτονιά μας.

Αυτές τις μέρες πήραμε μια ανεμόσκαλα,την οποία την έχουμε ονομάσει ονειρόσκαλα και την κρεμάμε σε ένα σταθερό κλαδί!

Ο Ήρωας του παραμυθιού, ο γιος μου, ανεβαίνει ψηλά, κάνει κούνια και ξεπερνά όλα τα εμπόδια. Με το μαγικό του όπλο, τη χαρά και την αισιοδοξία.

Έτσι και εμείς θα προσπαθήσουμε να απεμπλακούμε από αυτή την κατάσταση, θα είμαστε ενωμένοι και αισιόδοξοι όσο μπορούμε, θα νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον και θα προσέχουμε πολύ όταν παίρνουμε τις μικρές μας ανάσες.

Και κάπως έτσι θα βάλουμε γκολ στον κορονοϊό, θα αισθανθούμε πάλι ελεύθεροι και θα δώσουμε όλες τις αγκαλιές που χρωστάμε.

Μέχρι τότε, να θυμάστε πως οι αναμνήσεις του χθες ,γίνονται συναισθήματα του σήμερα. Μας συντροφεύουν,μας αγκαλιάζουν και μας βοηθάνε να βρούμε τις μικρές μας διεξόδους στην καθημερινότητα. Αυτές που βρίσκαμε όταν ήμασταν και εμείς παιδιά.

Για το thisisus.gr γράφει η διαχειρίστρια της ομάδας του Facebook “Έξοδος με τα παιδιά” Σταυρούλα Τζωρτζάτου.