“Νομίζεις έγινε η αρχή του τέλους; “με ρώτησε μια φίλη τις προάλλες και εννοούσε βεβαίως τον κορονοϊο. Και τότε συνειδητοποίησα πως η αρχή του τέλος έρχεται την ημέρα της γέννησής μας. Γιατί αν ένα δεδομένο έχουμε σε αυτή τη ζωή, αυτό είναι ο θάνατός μας.
Θα ψοφήσουμε όλοι. Ακούγεται στεγνό κι ωμό; Σόρι, αλλά αυτή ειναι η μόνη αλήθεια. Και δυο χρόνια τώρα εκφοβισμού, τρομολαγνείας και ψυχολογικού πολέμου θεωρώ ήταν αρκετά για να το αποδεχτούμε όλοι μας. Έχω βαρεθεί όπου βρεθώ κι όπου σταθώ να δίνω αναφορά για το αν έχουμε πάει κάπου, αν φοράγαμε μάσκα εμείς και οι υπόλοιποι κι αν είμαι υπερ ή όχι του εμβολίου. Και τώρα; Τώρα καλούμαι να απαντήσω αν θα κάνω το εμβόλιο στα παιδιά μου.
Έχω φίλους/συγγενείς που εμβολιάστηκαν.
Έχω φίλους/συγγενείς που δεν εμβολιάστηκαν.
Και οι μεν και οι δεν εξακολουθούν να είναι φίλοι και συγγενείς μου. Όσοι δεν θέλω να υπάρχουν στη ζωή μου ΔΕΝ υπάρχουν. Δεν περίμενα την πανδημία για το ξεκαθάρισμα. Αν και -μεταξύ μας- πολύ βοήθησε στους δήθεν ιντερνετικούς φίλους. Έχει φάει ντιλίτ κόσμος και κοσμάκης. Κι απορώ. Πως βρέθηκαν στον ιντερνετικό μου κόσμο; Ευκολάκι όμως το unfriend όπως και μαγικό κουμπάκι το μπλοκ! Άντε καλέ που όπου κοιτάξεις βλέπεις μαυρίλα, ας έχουμε φως στον ηλεκτρονικό κόσμο τουλάχιστον. Ας γεμίζει ο τοίχος μου συνταγές και ρούχα. Παχαίνει και κοστίζει αλλά δεν δημιουργεί κι άλλα ψυχολογικά!
Στο δια ταύτα. Μας έχει κουράσει ο κορονοϊός. Όλους εμάς που ‘χουμε τόσα άλλα πράγματα να κάνουμε. Το να συζητάμε συνέχεια γι αυτόν δεν μας ανεβάζει, ούτε εκκρίνεται επιπλέον αδρεναλίνη, ούτε νιώθουμε ευφορία, ούτε φτιαχνόμαστε. Αν εσείς με αυτό τρέφεστε μπράβο σας, συνεχίστε το παιχνίδι. Απο εμένα είναι ΝΑΙ αλλά παίδες μακριά κι αγαπημένοι. Οι συνομωσίες, ο αποικισμός σε άλλη γη, στον κάτω κόσμο, ο πόλεμος του Θορν και του Θάνου και τα δαχτυλίδια του άρχοντα στην παρούσα φάση δεν με αγγίζουν. Γι αυτό θερμή παράκληση, μη με (μας) πρήζετε. Αν δείτε οτι δεν το σηκώνουμε το φορτίο σας ρίξτε το στο γυαλό και αφήστε μας να αρμενίζουμε αμέριμνοι σε αυτόν τον κόσμο που επιμένουμε να θέλουμε να ζούμε.
Γιατί είπαμε, θα φοψήσουμε όλοι, ως τότε κάποοι επιλέγουμε να ζήσουμε για αλλαγή. Να ζήσουμε σε αυτή την κοινωνία που ορίζεται με κανόνες και νόμους. Κι αν φτάσουμε στο σημείο που δε μας αρέσει και δεν το αντέχουμε θα πάμε να ζήσουμε σε καμιά σπηλιά μακριά απο όλους μπας και βρούμε εκεί την ηρεμία μας.
Η ζωή θα νικήσει στο τέλος.
Λίγη αγάπη και λίγος σεβασμός χρειάζεται.
Δεν είμαστε όλοι εχθροί μεταξύ μας.
Ειρήνι Πάσι αδελφοί.
διαβάστε επίσης:
Η λίστα της μαμάς έχει αρχή και τέλος – Thisisus.gr
“Ήταν πρώτη Απριλίου, της ΕΟΚΑ η αρχή” – Thisisus.gr
Φτου κι απ’ την αρχή -Για όλες τις καινούργιες αρχές που μας φοβίζουν -Thisisus.gr
Καρκίνος του μαστού – Η δική μου ιστορία -Thisisus.gr
Η συγκινητική Ιστορία του Φράντς Κάφκα και τα γράμματα σε ένα μικρό κορίτσι –Thisisus.gr
Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου –Thisisus.gr
Το νέο βιβλίο της Μαρίνας Γιώτη “Γέτι, η δύναμη του ακόμη” μας αφορά όλους – Thisisus.gr
Η ευλογία του να μεγαλώνεις με την γιαγιά και τον παππού – Thisisus.gr
