Έχετε δει ποτέ μαμά να αγκαλιάζει το παιδί της; Τα μάτια είναι κλειστά και τα χέρια το ένα μπλεγμένο μες το άλλο, ενώ διακριτικά σχηματίζεται κι ένα χαμόγελο στα χείλη.
Σαν δείτε αυτήν την αγκαλιά… κάντε ησυχία.
Γιατί εκεί μέσα κρύβεται:
- Η κούραση της ημέρας
- Τα δάκρυα που με νύχια και δόντια συγκρατούνται ακόμα πίσω από τα μάτια
- Το ουρλιαχτό που πνίγεται μην κάνει θόρυβο
- Όλη η δύναμη του κόσμου
- Η ελπίδα για ένα καλύτερο ξημέρωμα
- Το κουράγιο πως όλα θα φτιάξουν
Ναι. Χρησιμοποίησα τη δύναμη της αγκαλιάς των παιδιών μου όλες εκείνες τις φορές που ένιωσα πως είμαι άχρηστη. Πως αδυνατώ να αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις της ημέρας, της δουλειάς, της ζωής ολόκληρης. Στα όχι που άκουσα. Στα ναι που πόθησα. Στα μπορεί που ποτέ δεν έφτασαν.
Και ήταν πάντα εκεί για μένα. Και γι’ αυτό είμαι ο πιο ευλογημένος άνθρωπος του κόσμου. Γιατί έχω το αντίδοτο της μιζέριας, της στεναχώριας, της απογοήτευσης. Το γέννησα και μου το ανταποδίδει κάθε φορά.
Εμείς χωρίζουμε τις αγκαλιές σε αγκαλιές αγάπης και αγκαλιές δύναμης. Τί τις χωρίζει; Η διάρκεια. Στην αγκαλιά δύναμης έχουμε ένα δέσιμο κι ένα σφίξιμο παραπάνω.
Δοκιμάστε το κι εσείς. Τα αποτελέσματα είναι άκρως ευεργετικά και προσφέρουν έξτρα ώρες ζωής. Μη σας πω και χρόνια.
Σας στέλνω αγάπη και φως,
Μαρίνα
Διαβάστε επίσης
Στην καραντίνα δεν πέρασα ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου