Πως είναι να έχεις δυο παιδιά; Θα μπορούσες να πεις οτι “ΕΝΑ ΙΣΟΝ ΚΑΝΕΝΑ…“
Όσα βιβλία και να διαβάσεις, όσες συζητήσεις και να κάνεις, τίποτα δεν θα είναι αρκετό για να σε προετοιμάσει για την μετάβαση από το «κουλ και άνετη» μαμά ενός παιδιού στην καταβεβλημένη και θα τολμήσω να πω νευρική μαμά δύο παιδιών…
Δίαβασα κάπου πως το δυσκολότερο πράγμα αποκτώντας δεύτερο παιδί, είναι πως πρέπει να παραδωθείς πλήρως στην γονεϊκότητα. Μια διατύπωση κάποιου Αμερικανού παιδιάτρου και ψυχολόγου, η οποία αποτυπώνει κατ’εμέ πλήρως την πραγματικότητα. Και αυτό γιατί, έχοντας ένα μόνο παιδί μπορείς να διατηρήσεις κατά πολύ το στυλ ζωής που είχες προηγουμένως. Το να βγεις για ένα ποτό ή για φαγητό, ή να πας διακοπές είναι αρκετά εύκολο. Όταν όμως καταφτάνει το νέο μέλος, η αίσθηση ελευθερίας που προσπαθούσες να διατηρήσεις νιώθεις να χάνεται.
Ο χρόνος ανάμεσα σε δυο παιδιά
Η μεγαλύτερη διαπύστωση, η έκπληξη μπορώ να πω, αρχικά είναι πως χάνεις εντελώς το χρόνο για τον εαυτό σου. Με το ένα παιδί είχες το περιθώριο να χαλαρώσεις μόνη σου κατά την διάρκεια της μέρας όταν αυτό κοιμόταν ή έπαιζε ή για τις τυχερές το κράταγε λίγο η γιαγιά… Με τον ερχομό όμως του δεύτερου, οι πολύτιμες, οι «σαν κλεμμένες» αυτές στιγμές γίνονται σχεδόν ακατόρθωτες… Ακόμα και στην περίπτωση που το μεγάλο συνεχίζει να κοιμάται κατά την διάρκεια της μέρας (εμένα μπα..) είναι σπάνιο να συγχρονήσεις τα δύο να κοιμούνται την ίδια ώρα.
Πέραν αυτού, η καθημερινότητα με δύο παιδιά είναι δύσκολη αφού συνεχίζεις να έχεις τόσα πολλά να κάνεις αλλά πολύ λιγότερο χρόνο για να τα κάνεις… Κάπως δηλαδή τα μαθηματικά δεν βγαίνουν και εύχεσαι να μπορούσες με κάποιο τρόπο να κερδίσεις κάποιες μπόνους ώρες στο εικοσιτετράωρο!
To do lists
Και κάπως έτσι, βρίσκεσαι σε μια μάχη συζητήσεων, κάνοντας «TO-DO LISTS” και προσθέτωντας διαρκώς σε αυτές, προετοιμασία φαγητού, ηλεκτρική σκούπα, σωρός πιάτα στο νεροχύτη με ένα μικρό πλασματάκι να κρέμμεται κυριολεκτικά από το πόδι σου και ένα μεγαλύτερο ντυμένο πριγκίπισσα να περιμένει να μπείς κι εσύ σε ρόλο.
Φαντάζομαι πως το πιάσατε πλέον το νόημα…
Πως δηλαδή το να βρείς χρόνο για τον εαυτό σου είναι ψιλο-ουτοπικό αφου διαρκώς κάποιος άλλος στο σπίτι τη δεδομένη στιγμή σε έχει ανάγκη..
Έχεις αντοχές;
Πρέπει πια να μπορείς να εστιάσεις την προσοχή σου, την ενέργεια σου και κυρίως τη στοργή και την αγάπη σου ταυτόχρονα σε δύο παιδιά. Θα πρέπει για παράδειγμα καθώς μαγειρεύεις, να ταίζεις την μικρή και να επιβλέπεις και το διάβασμα της μεγάλης!! Τρομακτικό ε; Κι όμως γίνεται...
Αντιλαμβάνεστε πως αν μπούμε και σε μονοπάτια για τον χρόνο με τον σύντροφο και τα λοιπά δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το κείμενο και πάλι θα με κόψουν οι τρελλές από την διαχείριση!!
Πάμε στα θετικά οταν έχεις δυο παιδιά
Ας πάμε λοιπόν στα θετικά. Ναι, ναι υπάρχουν και θετικά. Τα θετικά έρχονται σε πιο βαθύ επίπεδο όμως κορίτσια. Τα θετικά είναι αυτα που μπαίνουν βαθιά μέσα στην ψυχή σου, τη ζεσταίνουν, τη «μπουστάρουν». Της δίνουν δύναμη δηλαδή να αντέχει. Να μπορεί μετά από μια βαθιά ανάσα να συνεχίσει!
Όταν λοιπόν έρχονται αυτές οι στιγμές που βλέπεις τα δύο σου παιδάκια να αλληλεπιδρούν. Όταν η μικρή τόσο χαριτωμένα προσπαθεί να μιμηθεί την μεγάλη της αδερφή ή όταν η μεγάλη την εντάσσει στο μαγικό κόσμο του παιχνιδιού της και νιώθεις για εκείνες τις στιγμές πως δεν είσαι τόσο απαραίτητη. Πως για εκείνη την στιγμή έχουν η μια την άλλη.
Επιπλέον, νιώθεις πια κάτι σαν ειδικός. Όλο το στρες και το άγχος του αγνώστου που ένιωθες με το πρώτο παιδί μετριάζεται κατά πολύ και πλέον έχεις απαντήσεις για τα πιο πολλά.
Πάμε τώρα στο προκείμενο. Συμβουλή; Γιατί άλλωστε να διαβάζεις αυτό το κείμενο αν δεν έχει και κάτι να σου δώσει;
Η συμβουλή νούμερο 1 λοιπόν είναι εντελώς κλισέ.. SORRY NOT SORRY!
ΒΑΘΙΕΣ ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!
Αλήθεια τώρα, τις δύσκολες εκείνες στιγμές, παίρνουμε μια βαθιά αναπνοή και έχουμε στο νου πως είναι μόνο μια στιγμή και θα περάσει. Πως όλο αυτό θα περάσει!
Η συμβουλή νούμερο 2 είναι: όταν και εφόσον (αμήν) βρείς εκείνα τα πέντε λεπτά μοναχικότητας, εκείνα τα πολύτιμα πέντε λεπτά που όπως λέω και γω μπορείς ξανά να ακούσεις τη σκέψη σου, άσε τα πιάτα στο νεροχύτη, πάτα παύση στο πρόγραμμα της ημέρας και απλά χαλάρωσε.
Αυτό!
Η ζωή με δυο παιδιά μπορεί να είναι τρομακτική και απολαυστική. Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως τα δυο παιδιά θα μεγαλώσουν και τι θα μας μείνει πια; Ένας νεροχύτης με λιγότερα πιάτα. Και;
Για το Thisisus.gr γράφει η Χάρις Ιωάννου, μαμά επι δυο.