Και γυναίκα ΚΑΙ μαμά -Thisisus.gr

Εγώ θέλω να είμαι και γυναίκα και μαμά.. Θέλω είπα και χτυπάω και το ποδαράκι! Και όπως είπε και κάποιος σοφός όταν θέλεις μπορείς!

Μπορείς; Αχ ρε φίλη πόσο εύκολο είναι να χάσεις τη μπάλα.. Πόσο λεπτή είναι η γραμμή που διαχωρίζει το “Μαμά” απο το “Γυναίκα”. Μπορώ με σιγουριά να πω πως όλες, μα όλες οι μανούλες – και αυτές που πάντα ένιωθαν sexy και αφιέρωναν ώρα για να περιποιούνται τον εαυτό τους αλλά και οι άλλες οι πιο ‘minimal’ – ένιωσαν αυτή την αλλαγή στην κοσμοθεωρεία τους με το που έγιναν μανούλες.

Η γυναίκα με το που γίνεται «μαμά» ενστικτωδώς, ορμονικά και ψυχοσωματικά, στρέφει την φροντίδα και την προσοχή της στο νεογέννητο μωράκι της. Ο πρώτος χρόνος μετά τη γέννα είναι γεμάτος άγχος, φόβο, ανασφάλεια, θηλασμό και αϋπνία. Καλά και τον δεύτερο χρόνο δεν τον λες και παιχνιδάκι. Η μαμά παρόλο που έχει την ανάγκη να κλέψει λίγο χρόνο για τον εαυτό της, να πάει γυμναστήριο, να βγει με φίλες κτλ, τα πράγματα με το μωρό εξακολουθούν να αλλάζουν και να χρειάζονται την προσοχή της. Το μωρό μεγαλώνοντας ξεκινά να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Περπατάει ή καλύτερα τρέχει, η διατροφή του εμπλουτίζεται, χρειάζεται εκπαίδευση για την τουαλέτα, οι ώρες του ύπνου του μειώνονται…

Και εκεί η γυναίκα οφείλει να κάνει κάποιες «θυσίες» για να μπορεί να αναλάβει τον ρόλο της μητέρας. Ναι σωστά, έλα όμως που ταυτόχρονα επιθυμεί να ξαναγίνει γυναίκα και να μπορεί να εξελιχτεί προσωπικά, πέρα από τη μητρότητα. Το ένα κόντρα στο άλλο. Και εκεί κρύβεται το μυστικό της ισορροπίας. Χάνεις τον εαυτό σου ή κρατιέσαι ακόμα; Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο αν αναλογιστείς ότι οι ρόλοι δεν είναι μόνο δύο. Η ισορροπία πρέπει να έρθει σε μια πληθώρα ρόλων μαμά – γυναίκα – σύντροφος -νοικοκυρά – εργαζόμενη – φίλη – κόρη και πολλά άλλα.

Και πέραν της εσωτερικής αυτής αναζήτησης που βιώνει μια γυναίκα/μάνα έρχεται αντιμέτωπη και με εξωτερικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα το πως διαχωρίζει η ίδια η κοινωνία τη μάνα από τη γυναίκα. Η μητέρα σαν φιγούρα είναι κάτι το ασεξουαλικό, σε αντίθεση με τη γυναίκα που είναι μια άκρως σεξουαλική φιγούρα. Τα στερεότυπα αυτά λοιπόν κατακλύζουν τη γυναίκα/μαμά με ενοχές. Γιατί; Είναι απλό, η κόντρα αυτών των δυο ρόλων την κάνει να αισθάνεται ενοχές ότι δεν είναι καλή μαμά αν εκφράσει παράλληλα και τη σεξουαλικότητα που βιώνει σαν γυναίκα.

Στα 37 μου χρόνια λοιπόν, εγώ η Χάρις, μητέρα δύο κοριτσιών και σύζυγος, δηλώνω πως μια μαμά μπορεί να είναι και πολύ καλή μανούλα και σωστή επαγγελματίας και καλή σύντροφος. Μια γυναίκα μπορεί μαζί με την μητρότητα να απολαμβάνει τον έρωτα και τη σεξουαλικότητα της. Έχω πει ξανά – χωρίς ντροπή – πως πιστεύω στη μαγεία. Πιστεύω λοιπόν πως η γυναίκα είναι εκ φύσεως ένα πλάσμα μαγικό, με υπερφυσικές δυνάμεις! Μια γυναίκα με το που γίνεται μανούλα ρουφά μέσα της ενέργεια όλη την ενέργεια από το σύμπαν.. Και έτσι μπορεί να είναι παράλληλα πολλά πράγματα μαζί.. Έτσι μαγικά ισορροπεί ανάμεσα σε ρόλους, που εναλλάσσονται, συνυπάρχουν ή και σμίγονται.

Είναι λες και μέσα στην ψυχή της μια γυναίκα μπορεί να χωρέσει το άπειρο. Να χωρέσει την αγάπη της μάνας, τον έρωτα, τη δύναμη και τη γνώση. Αρκεί να απαλλαχτεί από ενοχισμούς και να αποδεχτεί τον εαυτό της χωρίς να απαιτεί απο αυτόν την τελειότητα. Να καταλάβει, πως κατά καιρούς κάποιος από τους ρόλους της θα πρωταγωνιστεί. Και κάπως έτσι, ισορροπώντας μεταξύ ρόλων μπορεί να απολαμβάνει τη μαγεία των στιγμών, να χαίρεται τα παιδιά της να μεγαλώνουν, να ερωτεύεται και να αγαπά.

Επειδή έτσι απλά, μαγικά, μπορεί..

Το κείμενο υπογράφει η Χάρις Ιωάννου, μια αγαπημένη μας μανούλα.