Είμαι άνθρωπος που θυμάμαι έντονα με συναισθήματα και μυρωδιές.. Όταν ακούω την λέξη καλοκαίρι μου έρχονται στο μυαλό τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων.. κάθε λέξη λοιπόν μου θυμίζει συναισθήματα, μυρωδιές, στιγμές και πρόσωπα των ανθρώπων που έζησα μαζί τους.
Όσο ήμουν στην Αθήνα κλειστά τα σχολεία για διακοπές, θυμάμαι το ατελείωτο παιχνίδι με τα παιδιά στην γειτονιά, ποδόσφαιρο στα χώματα στο πίσω μέρος μιας μεγάλης πολυκατοικίας εκεί μάθαμε να τρίβουμε μολόχες μετά από τσίμπημα τσουκνίδας, πατίνι στις κατηφόρες και πολλές τούμπες..κρυφτό και δραματοποίηση των αγαπημένων μας παιδικών έργων . Θυμάμαι εκείνο το μαγαζί που είχαν κάποτε οι γονείς μου ακριβώς απέναντι από την μεγάλη πολυκατοικία που έπαιζα, το οποίο είχε ένα πατάρι σαν δεύτερο όροφο τόσο μεγάλο στο οποίο παίζαμε με την κολλητή μου. Εκεί είχαμε όλα μας τα παιχνίδια..τα μοιραζόμασταν με εμπιστοσύνη η μια στην άλλη και χωρίς τσακωμούς. Αργότερα λίγο πιο μεγάλες είχαμε ατελείωτες ώρες δημιουργίας χρησιμοποιώντας ένα σωρό υλικά και τεχνικές στο σπίτι φτιάχνοντας από πυλό ένα σωρό μικροαντικείμενα και στολίδια, πίνακες με ακριλικά και τέμπερες, έχω κρατήσει πολλά από τότε αλλά το αγαπημένο μου δημιούργημα είναι μια Γκέισα..μου θυμίζει τα ταξίδια που ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω και να γνωρίσω ανθρώπους..ακόμα και τώρα μου μυρίζουν τα υλικά νιώθω την ηρεμία, την χαρά και την ικανοποίηση που ήμασταν μαζί και δημιουργούσαμε παρέα..σήμερα είμαι η νονά του παιδιού της.
Με το άλλο μου φιλαράκι ζήσαμε επίσης καλοκαίρια γεμάτα παιχνίδια με ατελείωτη φαντασία..σαν παραμύθι μου έχει μείνει εκείνη η εποχή. Μυρωδιές ανεξίτηλες από το σπίτι της μου έχει μείνει η φρεσκάδα από εκείνο το μαλακτικό ρούχων που χρησιμοποιούσε η μαμά της, όλα τακτοποιημένα και όμορφα και φυσικά τα τοστάκια μας ζεστά με ντομάτα που μας έφτιαχναν οι μαμάδες μας..οι μακαρονάδες με κιμά της μανούλας μου το αγαπημένο μας φαγητό και όλη μέρα μαζί μέχρι το βράδυ με ατελείωτο παιχνίδι και παγωτό το απόγευμα..άπειρες συζητήσεις με μεγάλα νοήματα για το μικρό της ηλικίας μας..όπως συνεχίζουμε να κάνουμε ακόμα και τώρα.
Θυμάμαι την Φούλα μου, από το αδερφούλα μου, να πρέπει να φύγει για διακοπές και εγώ να θέλω να μπω στην βαλίτσα της να με πάρει μαζί της γιατί θα μου έλειπε πολύ παρόλο που είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας και δεν μπορούσε να παίζει μου..μου έδινε όμως τα κοσμήματα της και μου έφτιαχνε μαγαζάκι να κάνω ότι τα πουλάω..μου διάβαζε παραμύθια κάτω από τα σκεπάσματα στην σπηλιά μας και μου χάρισε τα playmobil της και την Bibibo της..αργότερα μεγάλωσα κάναμε παρέα και στο σήμερα την πάντρεψα και πίνουμε τα ποτάκια μας συζητώντας τις αναμνήσεις μας.
Τα καλύτερα παραμύθια, μου τα έλεγε ο πατέρας μου..ήταν δικές του ιστορίες που έβγαζε από το μυαλό του κάθε φορά και όταν μάλλον δεν είχε έμπνευση μου έλεγε «Όχι τώρα..Αύριο θα σου πω το καλό το παραμύθι..» και περίμενα πως και πως «το καλό το παραμύθι» χωρίς να κρατάει βιβλίο και χωρίς εικόνες ακόμα θυμάμαι κάνα δύο παραμύθια που μου είχε πει και έχουν στο μυαλό μου τις εικόνες όπως τις είχα φανταστεί εγώ τότε από την περιγραφή του. Η καλύτερη ανάμνηση βέβαια ήταν όταν με ανέβαζε στην πλάτη του και με έκανε αλογάκι.
Αυτό που σίγουρα μου έχει μείνει για πάντα ριζωμένο στην καρδιά μου είναι οι διακοπές μου τα καλοκαίρια με την οικογένεια μου στην Αίγινα, δεν έχουμε καταγωγή από εκεί αλλά την αγαπώ γιατί εκεί έζησα τα παιδικά μου καλοκαίρια. Η μαμά μου..μεγάλη αδυναμία στην μάνα.. πάντα φρόντιζε για όλα..όπως το να έχω μαζί μου τα αγαπημένα μου μπλοκ ζωγραφικής και τις μπογιές μου και μου μάθαινε να φτιάχνω πρόσωπα..(στην Αθήνα μου έπαιζε πιάνο και χόρευα) επίσης είχα κοντά μου την αγαπημένη μου γιαγιά από την οποία πήρα το όνομα της και κράτησα τις πιο όμορφες αναμνήσεις που θα μπορούσα να έχω δίπλα της..η ανυπομονησία να φτάσουμε σπίτι της να την πάρουμε με το αυτοκίνητο και να ταξιδέψουμε μαζί με το καράβι. Τα μεσημέρια ήταν η παρέα μου καθώς δεν κοιμόμουν ποτέ, ακόμα θυμάμαι την φωνή της και το άγγιγμα της, πόση γαλήνη..
Η άλλη μου παρέα ήταν η Σίλβα μου το πιο όμορφο ασπρόμαυρο Κόλεϊ, με το οποίο μεγάλωσα..κρατήθηκα από τα μαλλιά της για να κάνω τα πρώτα μου βήματα, παίζαμε κρυφτό, τρέχαμε μαζί, μέχρι και πάνω της με άφηνε να ανεβαίνω για λίγο..περάσαμε μαζί αξέχαστα χρόνια φιλίας και αγάπης..
Στην Αίγινα έπαιζα καταφύγιο με κάνα δυο φιλαράκια και εξερευνούσαμε σχεδόν τα πάντα μαζεύοντας «θησαυρούς» της φύσης που μας άρεσαν ή μας έκαναν εντύπωση όπως πέτρες κλαδιά..γύρισα πολλές φορές με αγκίδες στα δάχτυλα από ξύλα και η μάνα μου να παλεύει κλασικά με την βελόνα να μου τις βγάλει..σκαρφαλώναμε σε δέντρα και τρέχαμε μέσα στα οικόπεδα. Λατρεύω ακόμα το τραγούδι των τζιτζικιών..πιάναμε τζιτζίκια στην χούφτα μας προσεχτικά να μην τραυματιστούν και μετά τα αφήναμε ελεύθερα να πετάξουν ψηλά..το ίδιο και με τις πεταλούδες, είχαμε μεγάλη περιέργεια να τα δούμε από κοντά αλλά ποτέ δεν τους κάναμε κακό.
Στιγμές οικογενειακές, εκδρομές σε όλο το νησί, τα μοναστήρια, οι βόλτες με την άμαξα, η αγαπημένη μου παραλία της Βαγίας , Αγία Μαρίνα για βραδινή έξοδο, θυμάμαι και την Ντίσκο που είχε πάει η αδερφή μου και εγώ με τους δικούς μας απέξω την περιμέναμε να έρθει για να γυρίσουμε σπίτι..
Μου άρεσε τόσο πολύ όταν κοιμόμασταν έξω στο μπαλκόνι με τον μπαμπά μου και χάζευα τα αστέρια μέχρι να κοιμηθώ. Ήταν και κάποια βράδια που προσπαθούσα μάλιστα να μείνω ξύπνια καθιστή σε εκείνες τις καρέκλες που ήταν σαν πολυθρόνες άνετες γιατί ήθελα πολύ να δω τι συμβαίνει κατά την αλλαγή της νύχτας με την μέρα.. αυτά και άλλα πολλά ακόμα, αναμνήσεις γλυκές, πικρές, άλλοτε με λεπτομέρεια και άλλοτε μόνο συναίσθημα και μυρωδιά.
Γράφει για το Thisisus.gr η Άννα Βρανά
Διαβάστε επίσης:
Να αγαπάς τον εαυτό σου γιατί…
Το παιδί σου σε βλέπει! Φέρσου ανάλογα
Κατάθλιψη , η δική μου αλήθεια…
Είναι ο Μπαμπάς των παιδιών σου ο ίδιος άντρας που παντρεύτηκες;
διαβάστε επίσης:
Προσφορές παιδικών βιβλίων των εκδόσεων Πνοή – Thisisus.gr
Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου –Thisisus.gr
Το παπάκι μου, ο δικός μου, κατάδικός μου παπάς… – Thisisus.gr
Ένα παιδί, 9 χρονών, μας εξηγεί, γιατί διαβάζει βιβλία – Thisisus.gr
Τι μου αρέσει να Κάνω μαζί με τον Μπαμπά μου –Thisisus.gr
Πότε να ξεκινήσω να διαβάζω βιβλία στο παιδί μου; -Thisisus.gr
Εμένα ο άντρας μου δε με βοηθά… – Thisisus.gr
Η μέρα που έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου… – Thisisus.gr
