Στην πρώτη καραντίνα μετρούσαμε τις μέρες. Πίσω από την αναστάτωση που μας είχε προκαλέσει είχα καταφέρει να δω τη διασκεδαστική πλευρα. Λίγο το άγνωστο και το καινούργιο, λίγο που βρήκαμε χρόνο να κάνουμε όσα δεν προλαβαίναμε μέχρι τότε, κάπως μπορώ να πω ότι το διασκέδασα. Κάναμε με τα παιδιά χειροτεχνίες, καθαρίσαμε με οδοντόβουρτσες τους αρμούς, ανακατατάξαμε όλους τους αποθηκευτικούς χώρους του σπιτιού, δοκιμάσαμε νέες συνταγές, βγήκαμε για περπάτημα, για τρέξιμο, για ποδήλατο, για σχοινάκι, πήραμε τα κουβαδάκια μας και πήγαμε στην παραλία, είδαμε την ανατολή, είδαμε το ηλιοβασίλεμα… Τα παιδιά έμαθαν τί είναι η βιντεοκλήση, οι γιαγιάδες μας το ίδιο, διαβάσαμε, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, κουρευτήκαμε μόνοι μας, ξανακαθαρίσαμε και τα πήραμε όλα από την αρχή. Και είχε πλάκα, γιατί τα κάναμε για πρώτη φορά όλοι μαζί. Είχε στα αλήθεια πλάκα. Τις πρώτες δέκα μέρες περίπου. Μετά δεν είχε πια.
Τώρα, στην καραντίνα Νο 2 κανένα θετικό δεν μπορώ να βρω όσο και να το θέλω. Μαμά τριών παιδιών βλέπετε.
Δεν έχω ούτε χρόνο ούτε διάθεση να είμαι δημιουργική. Χαζεύω στο διαδίκτυο και βλέπω αμέτρητες ιδέες για τρόπους απασχόλησης των παιδιών, κατασκευές και παιχνίδια που σε κάθε άλλη περίπτωση θα είχα ξεσηκώσει και θα είχα βάλει στο πλάνο των προσεχών ημερών.
Το μόνο που περιμένω κάθε μέρα είναι είναι να έρθει η ώρα που θα πάνε και τα τρία στα κρεβάτια τους και θα πω: «Άντε, τη βγάλαμε και σήμερα».
Για πρώτη φορά στη ζωή μου βαρέθηκα το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Εγώ που είμαι η πρωσοποποιήση του πνεύματος των Χριστουγέννων. Εγώ που πιστεύω στον Άγιο Βασίλη και στα ξωτικά που τρώνε κουραμπιεδόσκονη πάνω από τις παιχνιδομηχανές που κατασκευάζουν αυτά που ζητούν τα παιδιά. Θέλω να περάσουν οι μέρες, να τελειώσουν αυτές οι τόσο διαφορετικές γιορτές και να πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Το θέμα βέβαια είναι: Θα πάει;;;
Κεφάλαιο: παιδιά
Ακούω κάθε μέρα τα σενάρια επιστροφής στην κανονικότητα και αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί που τα λένε έχουν παιδιά.
Αναρωτιέμαι αν έχουν στο σπίτι τους πεντάχρονα που έχουν ξεχάσει να είναι κοινωνικά.
Που συναντιούνται στο δρόμο με τους συμμαθητές τους και δεν μιλάνε. Δε μιλάνε με αυτούς τους ίδιους συμμαθητές που πριν κλείσουν τα σχολεία δεν ξεκολλούσαν ο ένας πάνω από τον άλλο.
Κι αν δεν έχουν πεντάχρονο, μήπως τυχαίνει να έχουν οκτάχρονο;
Από αυτά τα οκτάχρονα που μέχρι πρότινος ήταν υπάκουα και σεβαστικά παιδιά και τώρα έχουν μεταμορφωθεί σε αγρίμια που με το ζόρι συγκρατούν (αν τα καταφέρουν) τα νεύρα τους. Από αυτά το οκτάχρονα που κατανάλωναν την ενέργειά τους στον αθλητισμό που τώρα αντικαταστήσαμε με γυμναστική από βίντεο στο youtube.
Κι αν δεν έχουν ούτε οκτάχρονα, μήπως τυχαίνει να έχουν κανένα δίχρονο; Από αυτά τα δίχρονα που θυμόμαστε να τρεχοβολάνε στην παιδική χαρά και τώρα παίρνουν φόρα και ουρλιάζουν στους διαδρόμους. Από αυτά τα δίχρονα που έτσι σήμερα αποφάσισαν να πάρουν το χαρτοψαλίδι και να κόψουν τα μαλλιά τους.
Γιατί αν είχαν κάποιο από όλα αυτά, σίγουρα θα ήξεραν ότι δεν επιτρέπεται να παίζουν με τα νεύρα μας. Το αν θα ανοίξουν ή όχι τα σχολεία και ο αθλητισμός των παιδιών φυσικά δε θα το πω εγώ, αλλά εγώ αυτό που μπορώ να αξιολογήσω και να πω είναι ότι τίποτα δε γίνεται σωστά. ΑΝ κάτι έπρεπε να είναι ανοιχτό αυτό σίγουρα είναι τα σχολεία. Όχι φυσικά για να μη χαθεί η ύλη των μαθημάτων. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που λύνεται εύκολα.
Αλλά για να ξαναβρούν τα παιδιά μας το χαμένο εαυτό τους.
Ακυβέρνητο καράβι
Νιώθω ότι είμαι σε ακυβέρνητο καράβι και πάω όπου με πάει ο άνεμος. Μια στο ένα παιδικό να προσπαθώ να συνδέσω την τηλεκπαίδευση που είναι για γέλια, μια στην κουζίνα να κάνω ένα ρημαδοφαΐ που πρέπει να είναι έτοιμο στη μία γιατί στις δυο ξεκινάει το μάθημα, μια στο σαλόνι να τελειώσω τη δουλειά του γραφείου και να τη στείλω με mail, μια στο άλλο παιδικό να χωρίσω τα μικρά που μαλώνουν για τον ροζ μαρκαδόρο και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά να θυμηθώ να ρίξω κι ένα στοιχειώδες μάζεμα στο σπίτι να μη μοιάζει με τσαντίρι όταν θα χτυπήσει την πόρτα το κούριερ. ΑΝ έρθει βέβαια κι αυτό…
Για το thisisus.gr γράφει η Βάνα Μαυρίδου, συγγραφέας παιδικών βιβλίων.
διαβάστε επίσης:
Καραντίνα, παιδιά και γενική σπιτιού – Thisisus.gr
Στην καραντίνα δεν πέρασα ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου – Thisisus.gr
Σκέψεις της Καραντίνας! -Thisisus.gr
Γονείς σε καραντίνα: ελεύθεροι φυλακισμένοι – Thisisus.gr
Η μοναξιά της μαμάς… -Thisisus.gr
Η λίστα της μαμάς έχει αρχή και τέλος – Thisisus.gr
Ρίζα, το μεγαλύτερο πρόβλημα των γυναικών στην καραντίνα – Thisisus.gr
Άρση μέτρων: Τι «ανοίγει» τι μένει σε καραντινα -Thisisus.gr
