Πάνε κάποιες μέρες τώρα , θα ΄ταν εκεί αρχές του μήνα ,που η Μαρίνα μου ζήτησε να γράψω κάτι, αν θέλω, για τον καρκίνο του μαστού, μιας και διανύουμε τον Οκτώβρη που είναι μήνας αφιερωμένος στη πρόληψη του και ως παθούσα να μεταφέρω την εμπειρία μου. Ίσως έτσι να ευαισθητοποιήσω τις γυναίκες να πάνε να ψαχτούν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα έγραφα για τον καρκίνο μου . Από την πρώτη κιόλας στιγμή άρχισα να το επικοινωνώ με τον «έξω κόσμο». Κάθε μέρα περνούσε από το μυαλό μου , αλλά έβρισκα πάντα μια πολύ ωραία αφορμή που λειτουργούσε ως τέλεια δικαιολογία στο τέλος της ημέρας για το ότι και πάλι δεν έγραψα. Και πέρασαν οι μέρες και ο Οκτώβρης τελειώνει κι εγώ ακόμα δεν έχω γράψει. Τα ροζ φιογκάκια θα φύγουν από τα προφίλ των γυναικών και όλα θα γίνουν όπως πριν . Κανείς δε θα ασχοληθεί ξανά μέχρι τον επόμενο Οκτώβρη . Από τους υγιείς φυσικά .
Ξέρετε κάτι ; Δε θέλω να μιλήσω για τον καρκίνο . Θέλω να μιλήσω για τις μυρωδιές , τη γεύση της πραλίνας, τον ήχο της θάλασσας ,την σιγαλιά της νύχτας , τη λάμψη της πανσελήνου, τη ζεστασιά του ήλιου μιας χειμωνιάτικης μέρας, τη μουσική στη διαπασών, το αναμμένο τζάκι, το κρασί, τα βιβλία , το μήνυμα στο κινητό, το αγαπημένο μου φαγητό, τα γέλια , τα κλάμματα , τις αγκαλιές και τον έρωτα .. Τη ζωή! Σκεφτείτε λίγο . Με βάση τα νέα δεδομένα , ο άνθρωπος στις προηγμένες χώρες όπως είμαστε και εμείς ( ο Θεός να μας κάνει) ζει κατά μέσο όρο 82 έτη . Θεωρούμε λοιπόν ότι ο χρόνος μας επάνω στον πλανήτη είναι πάρα πολύς . Προλαβαίνουμε. Και αναβάλλουμε . Έχει ενδιαφέρον όμως να διαβάσει κάποιος τις στατιστικές για τα έτη υγιούς ζωής . Δε θα σας το πω . Θα σας πω, πως όντως προλαβαίνουμε .
Η πεταλούδα πριν γίνει αυτό που είναι, ήταν κάμπια. Νόμιζε πως πέθανε μα αυτή ξαναγεννήθηκε. Δε θα ζήσει πολύ. Αν είναι από τις τυχερές θα ζήσει μερικούς μήνες. Μπορεί όμως να πεθάνει, κανονικά πια, μέσα σε λίγες ώρες. Όμως ανοίγει τα φτερά της και πετάει. Της δόθηκε δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Είναι τυχαίο που μεταμορφώθηκε σε κάτι τόσο όμορφο; Γιατί άραγε δεν ήρθε ξανά στη ζωή ως άλλη κάμπια; Εγώ σου είπα πιο πάνω… Εσύ όμως;
Τι σημαίνει για σενα η ζωή; Έχεις σκεφτεί ποτέ; Τι είναι αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο; Σου δίνουν χαρά; Τι είναι αυτό που θα σου λείψει περισσότερο αν αύριο κιόλας συμβεί κάτι και χαιρετήσεις τον κόσμο ετούτο; Τι δε πρόλαβες να χαρείς; Τι δε σου έφτασε; Τώρα λοιπόν, που.. σαν άλλη κάμπια, είσαι στο κουκούλι σου, κάτσε και σκέψου ,έτσι ώστε τη στιγμή που θα συμβεί η μεταμόρφωσή σου, να είσαι έτοιμος να πετάξεις προς τη σωστή κατευθυνση . Αλλιώς , κρίμα τα φτερά.. Εσυ θα σέρνεσαι ξανά σαν κάμπια.
Ζω δύο χρόνια ως καρκινοπαθής. Δύο χρόνια μετά και ακόμα δεν έχω τελειώσει με τα χειρουργεία. Πονάω ακόμα. Έχω βαρεθεί πια να πονάω. Όμως δε θα ήθελα ούτε για μία στιγμή να μην το είχα περάσει. Ούτε μία στιγμή δε θύμωσα μαζί του. Δε μου αρέσει το σημαδεμένο μου σώμα, ούτε οι εξάψεις από την βίαιη εμμηνόπαυση, ούτε οι μειωμένες μου αντοχές σε σχέση με πριν. Όμως μου αρέσουν τόσο πολύ τα φτερά μου… Δε ξέρω αν θα ζήσω λίγους μήνες ή λίγες ώρες. Όμως το ότι πετάω πια μου είναι αρκετό.
Θα κλείσω με μία Αραβική παροιμία. Λέει λοιπόν: Η καλή υγεία είναι μία κορώνα στο κεφάλι των υγιών που μόνο αυτοι που είναι άρρωστοι μπορούν να δουν.
Χριστίνα Μήτσιου
διαβάστε επίσης:
Κατάθλιψη , η δική μου αλήθεια… – Thisisus.gr
Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου –Thisisus.gr
Καρκίνος – κι όποιος αντέξει… -Thisisus.gr
Αποκτήστε το συλλεκτικό ροζ βραχιόλι 2020 της Estée Lauder για τον Καρκίνο του Μαστού – Thisisus.gr
Η συγκινητική Ιστορία του Φράντς Κάφκα και τα γράμματα σε ένα μικρό κορίτσι –Thisisus.gr
Ο καρκίνος κι εγώ -Thisisus.gr
Το παπάκι μου, ο δικός μου, κατάδικός μου παπάς… – Thisisus.gr
Ο μπαμπάς μου είναι ο πιο όμορφος του κόσμου! -Thisisus.gr
