Κατάθεση ψυχής ενός πατέρα: 6 μήνες με το νεογέννητο στο σπίτι -Thisisus.gr

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πατέρας φαινόμενο. Και αυτό επειδή επέλεξε να αφήσει για έξι μήνες τη δουλειά του – καριέρα – εξέλιξη κλπ – και πήρε έξι μήνες άδεια πατρότητας – με φουλ απολαβές παρακαλώ – αναλαμβάνοντας την πλήρη ανατροφή του 4 μηνών παιδιού του. Η άδεια πατρότητας είναι νομικά κατοχυρωμένη και μετ’ αποδοχών, όμως πόσοι είναι αυτοί που το τολμούν;

Ο Χρήστος Χαλκιόπουλος είναι ένας από αυτούς. Άνοιξε την καρδιά του στο thisisus.gr και ελπίζουμε τα λόγια του να ανοίξουν τον δρόμο και σε άλλους πατεράδες. Απολαύστε τον…

ΕΡ: Χρήστο, πως και επέλεξες να πάρεις άδεια πατρότητας έξι μήνες και να κάτσεις σπίτι με το παιδί σου; Ήταν επιλογή σου;

ΑΠ: Όταν ο Γεράσιμος έγινε 4 μηνών η Αγγελική έπρεπε να επιστρέψει στη δουλειά αφού η άδεια της είχε τελειώσει. Εγώ είχα την επιλογή να πάρω άδεια πατρότητας έξι μήνες. Κανονικά από την εταιρεία, με φουλ μισθό για όλο το αντίστοιχο διάστημα. Επομένως, η επιλογή ήταν μονόδρομος. Paternity leave και για πρώτη φορά στην επαγγελματική μου ζωή θα απουσίαζα για 6 συνεχόμενους μήνες από τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Όλα τα παραπάνω ισχύουν. Ισχύουν 100%. Στην Ελλάδα του 2019, όπου δουλεύω για μια αμερικάνικη εταιρεία. Λίγο πριν γεννηθεί ο Γεράσιμος διάβασα στο βιβλίο του Μ. Γιωσαφάτ «Μεγαλώνοντας μέσα στην Ελληνική οικογένεια» ότι αν είναι να κάνεις μια θυσία για το παιδί σου, κάνε θυσία το χρόνο σου όταν το παιδί σου την έχει πιο πολύ ανάγκη– δηλαδή κατά την διάρκεια 0 – 3 χρονών. Τότε συνειδητοποίησα ότι θέλω να περάσω χρόνο με το παιδί μου. Χρόνο αποκλειστικό και καθαρό, χωρίς επαγγελματικές υποχρεώσεις. Η επιλογή ήταν 100% αναγκαιότητα και 100% επιθυμία.

ΕΡ: Η γυναίκα σου εργάζεται; Εάν ναι, πως ήταν να είσαι εσύ στο σπίτι με το παιδί και εκείνη στη δουλειά;

ΑΠ: Η Αγγελική εργάζεται. Κατά τη διάρκεια όλης της άδειας μου εργαζόταν με μειωμένο ωράριο 08:00 – 14:00. Στις εργάσιμες ημέρες, η ημέρα μας ξεκινούσε στις 06:30. Εγώ είχα αναλάβει την προετοιμασία θήλαστρου (αποστείρωση), ετοιμασία πρωινού, καφέ και κάποια βασικά πράγματα στο σπίτι για να είναι όλα έτοιμα όταν ξυπνήσει το μωράκι. Τότε ο Γεράσιμος ήταν 4.5 μηνών και θήλαζε αποκλειστικά – γι’ αυτό και το θήλαστρο. Όταν ξεπέρασα τη πρώτη μου βδομάδα μόνος στο σπίτι με το μωρό, αυτό το οποίο έμεινε ως το μοναδικό καθημερινό και μόνιμο πολύ μεγάλο άγχος ήταν αν θα φτάσει το γάλα που έβγαλε η Αγγελική το πρωί με το θήλαστρο. Φόρμουλα δεν είχαμε δώσει κι ούτε θέλαμε να δώσουμε τότε. Μόνη μου παρηγοριά το μικρό απόθεμα μητρικού γάλακτος στην κατάψυξη το οποίο το κρατάγαμε για πολύ επείγουσες καταστάσεις.

Γενικά όταν είσαι μόνος με ένα μωρό, είσαι 100% με το μωρό. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι δεν μπορείς να απαντήσεις σε μηνύματα. Μιλάς στο κινητό μόνο για όσο χρειάζεται, με Bluetooth. Μαθαίνεις να χρησιμοποιείς τα φωνητικά μηνύματα και φωνητικές εντολές στο κινητό σου. Δίνεις ενημέρωση στην αγχωμένη μαμά για τα πάντα σχετικά με το μωρό. Πόσες πάνες λέρωσε, πόσο γάλα πίνει, αν κοιμήθηκε αρκετά, αν έκανε κακά, αν έβγαλε κάποιο περίεργο ήχο. Για τα πάντα! Και κάνεις τα πάντα επίσης με το μωρό. Πας τουαλέτα μαζί του. Τρως όταν κοιμάται. Βασικά, όταν κοιμάται κάνεις τα πάντα. Ετοιμάζεις τα πάντα για μετά. Τότε καταλαβαίνεις ότι μέσα στη 1.5ώρα που κοιμάται το μωρό προλαβαίνεις να ετοιμάσεις φαγητό, να καθαρίσεις το σπίτι, να φας και αν είσαι τυχερός ίσως κοιμηθείς 10 –15 λεπτά αγκαλιά με το μωράκι. Βάλε σε όλα αυτά τις ατελείωτες βόλτες στη γειτονιά με το καρότσι και μετά από 6 ώρες μόνος με ένα μωρό, σωματικά είσαι εξαντλημένος και ψυχολογικά έχεις κάνεις reset. Είναι η απόλυτη ψυχοθεραπεία.

ΕΡ: Πόσο εύκολοι και πόσο δύσκολοι ήταν αυτοί οι 6 μήνες; Τα καλά και τα άσχημα.

ΑΠ: Όταν είσαι μόνος με ένα μωρό, είσαι η μαμά του. Οι περισσότερες μαμάδες καταλαβαίνουν τι εννοώ. Ευτυχώς. Οι περισσότεροι άντρες (μπαμπάδες και μη) δε καταλαβαίνουν. Δυστυχώς. Είναι πολύ απλό να φροντίσεις ένα μωρό. Δε χρειάζονται σπουδές. Φαγητό, άλλαγμα και νάνι. Το δύσκολο είναι να το φροντίσεις με αγάπη.

ΕΡ: Ποιες ήταν οι αντιδράσεις από τις οικογένειες και φίλους;

ΑΠ: Στην οικογένεια μου έβλεπα τον θαυμασμό και είχαμε πλήρη υποστήριξη στα πάντα. Από τη δουλειά πολλοί με ρώταγαν πώς πάνε οι διακοπές μου και που χάθηκα και κάτι τέτοια. Δεν τους απάντησα ποτέ κάτι συγκεκριμένο. Ας καταλάβουν μόνοι τους κάποια μέρα. Οι φίλοι μου δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι θα χανόμουν. Επιβεβαίωσα με περίτρανο τρόπο όλα αυτά που άκουγα πολύ καιρό πριν γεννηθεί ο Γεράσιμος. Ότι είμαι «η ντροπή του αντρικού πληθυσμού», ότι είμαι «λίγο περισσότερο γυναικωτός απ’ ότι παντελονάτος» και τα γνωστά. Η απάντηση μου, μέσα μου, θα τα πούμε σε 15–20 χρόνια. Καλά να είμαστε πάντα!

ΕΡ: Αισθάνθηκες κάποια στιγμή να το μετανιώνεις;

ΑΠ: Όχι ποτέ. Ακόμα και τώρα, ένα χρόνο μετά, νιώθω ότι είναι το πιο σπουδαίο πράμα που έχω κάνει ποτέ. Όχι το πιο δύσκολο… Το πιο σπουδαίο. Γιατί δε το έκανα για μένα. Το έκανα για κάποιον άλλον ο οποίος το είχε ανάγκη. Σπάνια κάνουμε πράματα για άλλους.

ΕΡ: Θα το ξανάκανες, σε περίπτωση που κάνετε και δεύτερο παιδί;

ΑΠ: Καλά να είμαστε, ναι! θα το ξανακάνω.

ΕΡ: Τι θα έλεγες σε έναν πατέρα για να τον πείσεις να το κάνει;

ΑΠ: Εγώ τίποτα. Επίκληση στην αυθεντία. Θα του έλεγα να διαβάσει το βιβλίο του Μ. Γιωσαφάτ «Μεγαλώνοντας μέσα στην Ελληνική οικογένεια» στην αντίστοιχη σελίδα που λέει ότι: «αν είναι να κάνεις μια θυσία για το παιδί σου, κάνε θυσία το χρόνο σου όταν το παιδί σου την έχει πιο πολύ ανάγκη – δηλαδή κατά την διάρκεια 0 – 3 χρονών». Εκτός και αν θέλει να το διαβάσει ολόκληρο. Ακόμα καλύτερα για αυτόν, για το παιδί του για την οικογένεια του και για την κοινωνία ολόκληρη, τέλος πάντων.

ΕΡ: Μετά το 6μηνο και αφού γύρισες στη δουλειά πως είναι η κατάσταση στο σπίτι; Δουλειά, παιδί και υποχρεώσεις. Πως μοιράζονται;

ΑΠ: Ωραία ερώτηση και συνδυάζεται με τη προηγούμενη. Η καλύτερη και πιο συχνή δικαιολογία που άκουγα συνήθως ήταν πώς επιστρέφεις στη δουλειά μετά από τόσο μεγάλη απουσία. Η απάντηση είναι ότι αν δε μπορείς να επιστρέψεις μετά από 6 μήνες άδεια πώς στο καλό μπορούν οι γυναίκες μετά ένα και χρόνο και βάλε; Επίσης, η προσωπική μου εμπειρία μου έδειξε ότι γυρνώντας στο γραφείο είχα την ίδια και παραπάνω όρεξη. Το μυαλό είχε ξεκουραστεί. Η καρδιά είχε γεμίσει κάνοντας κάτι σπουδαίο. Η γη συνέχισε να γυρίζει, η εταιρεία συνέχισε να λειτουργεί με εμένα στο σπίτι. Η δουλειά που άφησα δε με περίμενε, με περίμενε καινούργια όμως. Όλα καλά.

ΕΡ: Πως ήταν γενικά όλη αυτή η εμπειρία; Μοιράσου μαζί μας στιγμές και συναισθήματα.

ΑΠ: Όλη αυτή η εμπειρία, θυμίζει πολύ ένα ταξίδι σε άγνωστο προορισμό. Στην αρχή υπάρχει ενθουσιασμός και ανασφάλεια. Μετά έρχεται η προετοιμασία και λίγο πριν το ταξίδι άγχος, στα όρια του φόβου. Όταν όμως το ταξίδι ξεκινήσει όλα είναι συναρπαστικά, όλα είναι καινούργια, θα υπάρχουν και αναποδιές και στο τέλος θυμάσαι μόνο τα καλά και οι αναποδιές αφού ήταν περαστικές είναι συνήθως οι ωραίες ιστορίες που λες στις παρέες σου. Καλό ταξίδι λοιπόν!

ΕΡ: Ποια η γνώμη σου για την ισχύουσα νομοθεσία στη χώρα μας περί γονικής άδειας; Μητρότητας και πατρότητας.

ΑΠ: Η απάντηση μου είναι αρκετά επηρεασμένη από την βιβλιογραφία που έχω διαβάσει και αυτή και μόνο αυτή θα μοιραστώ μαζί σας. Ας πάρουμε ως δεδομένο αυτό που λέει η βιβλιογραφία ότι το νεογέννητο έχει ανάγκη το πρώτο χρόνο της ζωής του να έχει μια σταθερή σχέση με τον «φροντιστή» του. Η μαμά δηλαδή (ή ο μπαμπάς ή η γιαγιά, ή η νταντά,, κοκ) καλό είναι να είναι ο ίδιος και να μην υπάρχουν πολλές αλλαγές στη καθημερινή του φροντίδα. Με αυτό το δεδομένο, θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στον έναν από τους 2 γονείς άδεια ενός χρόνου για την φροντίδα του μωρού. Το μωρό χρειάζεται 2 γονείς ξεκούραστους και αγαπημένους.

ΕΡ: Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας πριν κλείσουμε;

ΑΠ: Σεβασμός στις μαμάδες και αρκετή βοήθεια κύριοι και κύριοι. Με το σπίτι, με τα ψώνια, με τα σκουπίδια, με τα ρούχα. Με τα πάντα. Βοηθήστε, γιατί η δουλειά της μαμάς είναι ανεκτίμητη. Οι δουλειές του σπιτιού έχουν τιμή και πάνε με την ώρα. 10€ η ώρα.