Μαμά -Thisisus.gr

Μαμά.

Μια λέξη μικρή, εύηχη και απλή.

Μια λέξη που όταν την ακούς μόνο όμορφα συναισθήματα σου γεννά. Αγάπη, ελπίδα, ηρεμία, δύναμη, ευτυχία.

Μαμά.

Αυτή που πρώτη θα νιώσει την καρδιά σου να χτυπά μέσα της. Αυτή που πρώτη θα σε κρατήσει στην αγκαλιά της, κυριευμένη από φόβο για το άγνωστο και θα δώσει όσα έχει (αλλά και πολλά από αυτά που δεν έχει) για να σου εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή φροντίδα.

Μαμά.

Μια λέξη που με γρήγορους υπολογισμούς ακούω περίπου 2128 φορές τη μέρα! Ακούγεται κουραστικό; Ναι, είναι! Όχι μόνο κουραστικό, μα πολλές φορές εξαντλητικό. Τις ώρες για παράδειγμα που πάω να βάλω μια μπουκιά στο στόμα μου, μα κάποιος μου τη ζητάει. Τις ώρες που μάταια προσπαθώ να καθίσω το κορμί μου στην πολυθρόνα και να θηλάσω με ησυχία τη μικρή μου κόρη, μα πρέπει ταυτόχρονα να σκουπίσω τον αδερφό της που μόλις έκανε κακά. Τις ώρες που θέλω να νιώσω το καυτό νερό να τρέχει πάνω μου, μα πρέπει να βγω τρέχοντας από το ντους και να διαπραγματευτώ τη λύση ενός ακόμη αδελφικού καβγά. Κι εκείνες, τις ακόμα πιο δύσκολες ώρες, που η κούραση κάνει τα μάτια ασήκωτα, παρά την υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλω για να τα κρατήσω ανοιχτά, μα ένα από όλα τα παιδιά θα χρειαστεί παρηγοριά γιατί πονάει, είδε κακό όνειρο ή απλά ξύπνησε αναζητώντας μια τρυφερή αγκαλιά για να κουρνιάσει.

Μαμά.

Έγινα την πρώτη φορά που αποφάσισα πως το εγώ μου δεν υπάρχει πια, γιατί έδωσε τη θέση του στο εσύ. Εκείνη τη μια στιγμή που ένιωσα μέσα μου αυτό το ζωηρό συναίσθημα που αγνοούσα μέχρι πρότινος την ύπαρξή του και από τότε ρίζωσε τόσο βαθιά που είναι αδύνατον να χαθεί.

Μαμά.

Ο πιο δύσκολος και απαιτητικός μου ρόλος. 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα. Εδώ και επτά χρόνια και για πάντα. Ταυτόχρονα, ο πιο αγαπημένος ρόλος, που δε θα άλλαζα ούτε για μια στιγμή. Ο ρόλος που ήξερα από παιδί ότι είναι ο πιο ταιριαστός για μένα.

Δεν είμαι τέλεια μαμά. Δεν ξέρω καν αν είμαι μια καλή μαμά. Κάνω λάθη, πολλά, μα προσπαθώ να τα διορθώνω. Ψάχνω, ρωτάω και δε σταματώ ποτέ.

Επίσης, κάνω κουλουράκια από πλαστελίνη, ανεβαίνω σε φτερωτά άλογα, ξιφομαχώ με αληθινούς πειρατές, αντιμετωπίζω δεινόσαυρους και καρχαρίες, αγγίζω ουράνια τόξα, γιατρεύω τους περισσότερους πόνους με φιλιά, επισκευάζω χαλασμένα παιχνίδια, εφευρίσκω καινούργια και σκαρώνω ένα σωρό ιστορίες για να ταξιδεύω με τα παιδιά σε μέρη που κανείς άλλος δεν έχει επισκεφτεί για να γνωρίσουμε γίγαντες και να χαϊδέψουμε ένα πληγωμένο μονόκερο.

Είμαι μαμά. Κάποιες μέρες ζω μια αληθινή περιπέτεια και κάποιες (πολύ λίγες) την απόλυτη ηρεμία. Δεν πλήττω ποτέ.

Είμαι αδιάρρηκτα δεμένη με τρεις ψυχές. Τρεις ψυχές όχι τέλειες, μα σίγουρα μοναδικές. Τρεις ψυχές που δε σταματούν ποτέ να με εκπλήσσουν, να μου μαθαίνουν ένα σωρό καινούργια πράγματα και κυρίως να μου διδάσκουν τον τρόπο να απολαμβάνω την κάθε στιγμή. Απλά ζώντας την. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και αναλύσεις. Μόνο το τώρα, τη στιγμή αυτή που δε θα ξαναζήσω ίδια ποτέ.

Αν ένα πράγμα προσπαθώ να τους μάθω εγώ, είναι να βρουν αυτό που θέλουν πραγματικά να κάνουν στη ζωή τους και να το κάνουν με όλο τους το είναι, για να το κάνουν καλά. Για να ακολουθήσουν στο τέλος το μονοπάτι που θα τους οδηγήσει στην προσωπική τους ευτυχία…

Είμαι μαμά. Και είμαι ευγνώμων για αυτό.

Το κείμενο γράφτηκε απο την υπέροχη Βάνα Μαυρίδου που ανάμεσα σε άλλα είναι και μαμά και συγγραφέας και αρχιτέκτων μηχανικός. Επειδή μπορεί!

Για περισσότερα άρθρα πατήστε εδώ