Είμαι κι εγώ όπως όλοι μας κουρασμένη. Εξουθενωμένη ίσως αν σκεφτεί κανείς ότι προσπαθώ σε ένα σαλόνι να χωρέσω ένα ακινητοποιημένο προσωρινά πεντάχρονο παιδί παρέα με την τηλεκπαίδευσή του, ένα δίχρονο με αστείρευτη ενέργεια που θέλει να χοροπηδά πάνω στο ακινητοποιημένο προαναφερθέν αδερφάκι του,μια οκτάχρονη με όλα της τα νεύρα, την τηλεεργασία μου και το απολύτως στοιχειώδες νοικοκυριό. Το εντελώς απολύτως όμως, ούτε καν όσα βλέπει η πεθερά. Τουλάχιστον η δική μου πεθερά που τυχαίνει να είναι από τις λίγες.
Κι εγώ όπως όλοι μας αναρωτιέμαι πότε θα εμβολιαστούμε, πότε θα βγούμε έξω και θα πίνουμε καφέ έχοντας στο φόντο μας αγνώστους, και αν και πότε θα νιώσουμε ξανά ασφαλείς με τις κοινωνικές υποτυπώδεις συναναστροφές μας.
Η πρώτη καραντίνα είχε λίγο πλάκα. Η δεύτερη δεν είχε καθόλου πλάκα. Αυτή που διανύουμε τώρα που αγνοώ τον αριθμό της αφήνει πίσω της μονάχα ανασφάλεια και γκρίνια. Γκρίνια για όλα. Για το φρέσκο αρακά που δε βγήκε ακόμα στη λαϊκή, για τους πολλαπλασιασμούς που η επαλήθευσή τους δε βγαίνει, για το πιστόλι του αστυνομικού από τα playmobil που δεν είναι στη θήκη του, για τα παιδικά που προκαλούν υπερένταση και για τις σοκολάτες που πρέπει να τρώνε τα παιδιά μας και όχι εμείς κατά προτίμηση.
Κι όμως, τα βράδια όταν όλα έχουν μπει στη σειρά τους, όταν τα παιδιά έχουν κοιμηθεί και η κοιλιά μας είναι γεμάτη δεν είμαι όσο εξαντλημένη θα περίμενα. Δεν κλαίω από κούραση κρυμμένη για να μη με δουν όπως ακούω ότι έχουν ανάγκη να κάνουν άλλες μαμάδες. Εκείνη την ώρα έχω όρεξη να μιλήσω, να συζητήσω τα ανύπαρκτα νέα μου με οποιονδήποτε ενήλικο άνθρωπο είναι πρόθυμος να κάνει το ίδιο.
Μην παραιτηθείς
Έχω όρεξη να κάνω όλα αυτά τα μικρά καθημερινά που στολίζουν τις αναμνήσεις μας και γεμίζουν το αισιοδοξόμετρό μου. Δε θα παραιτηθώ, γιατί θέλω να ετοιμάσω τα μωρουδιακά των παιδιών μου να τα δώσω στην έγκυο φίλη μου. Δε θα παραιτηθώ γιατί θέλω να καλύψω τα κενά της τηλεκπαίδευσης για να μη τα κουβαλούν τα παιδιά μου στην πλάτη τους το Σεπτέμβρη. Δε θα παραιτηθώ γιατί υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι με ζηλευτή όρεξη για δουλειά και σε αυτές τις συνθήκες και θέλω να είμαι ένας από αυτούς. Δε θα παραιτηθώ γιατί είμαι ζωντανή.
Μην παραιτηθείς ούτε εσύ από τη ζωντάνια και την αισιοδοξία.
Μην παραιτηθείς γιατί το πολύ πέρασε και ακόμα και με κάλτσα και σανδάλι σε λίγο θα κυκλοφορήσουμε ξανά και θα είμαστε και κουρεμένες.
Μην παραιτηθείς και σταμάτα να τρως, το καλοκαίρι είναι κοντά!
To κείμενο υπογράφει η συγγραφέας Βάνα Μαυρίδου.
διαβάστε επίσης:
Τα μωράκια που γεννιούνται πρόωρα, είναι μαχητές! Είναι ήρωες! Είναι πρότυπα ζωής! -Thisisus.gr
Μην παίρνεις αγκαλιά το παιδί θα μάθει – Thisisus.gr
Τέσσερα Πάρκα – Παιδικές χαρές κοντά σε Μετρό -Thisisus.gr
Αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν φέτος το καλοκαίρι – Thisisus.gr
Η Άλκη Ζέη έφυγε από κοντά μας. -Thisisus.gr
Αυτό το καλοκαίρι γίνε «Επιστήμονας για μία μέρα» στο Ίδρυμα Ευγενίδου -Thisisus.gr
Γιορτάστε την επιστροφή στην κανονικότητα, μην χάσετε όμως επαφή! – Thisisus.gr
Μην περάσεις τη γραμμή Ένα βιβλίο που σε καλεί σε δράση -Thisisus.gr
