Μπαμπά, μπαμπάκα – Thisisus.gr

Μπαμπά… Μπαμπάκα.

Στον πατέρα μου έχω μεγάλη αδυναμία. Δεν είναι ότι παίζαμε πολύ, ούτε ότι περνούσε απεριόριστο χρόνο μαζί μου. Είναι που μου έκανε τις πιο μεγάλες και ωραίες αγκαλιές του κόσμου, μου έδινε τα πιο ρουφηχτά φιλιά, μοιραζόταν μαζί μου τις γαρίδες του, μου έφτιαχνε γάλα με λίγο καφέ για πρωινό και μαγείρευε να φάμε πατάτες τηγανιτές και αυγά κάθε που πεινούσαμε.

Τον αγαπώ μεγαλώνοντας περισσότερο, επειδή βλέπω ότι προσπάθησε όπως αυτός μπορούσε καλύτερα. Και κάθε που πλένει πια τα πιάτα στον νεροχύτη στο πατρικό μας τον καμαρώνω κι ας γκρινιάζει ότι έκανε δυο κόρες και ούτε μια δεν του φτιάχνει καφέ να πιει. Του φτιάχνουμε. Απλά του αρέσει τόσο η γκρίνια. Το μεγάλο ατού του μπαμπά μου είναι ότι ποτέ μα ποτέ δεν με έκρινε για το ντύσιμο μου και τις κοντές φουστίτσες! Απλά μόνο γκρίνιαζε κάθε που πήγαινα δουλειά άβαφη. Είπαμε αγαπάει την γκρίνια. Και η μεγάλη του αγάπη για τη μάνα μου φαινόταν κάθε φορά που με έσερνε μαζί του σε γιορτές, γενέθλια, γιορτή της γυναίκας κλπ για να της αγοράσουμε κάτι. Έστω συμβολικά.

Έναν τέτοιον “μπαμπά” ήθελα κι εγώ

Έναν τέτοιον άντρα ήθελα και εγώ, ντάξει με λιγότερη γκρίνια. Και τελικά τώρα που γίναμε οικογένεια και ο άντρας μου έγινε μπαμπάς βλέπω ότι οι κόρες μας θα του έχουν κι αυτού περισσότερη αδυναμία. Γιατί;

Επειδή με τον μπαμπά πάνε στην παιδική χαρά. Φωνάζουν και γκαρίζουν μες το σπίτι ενώ παίζουν κυνηγητό. Τους κατεβάζει τα αγαπημένα τους τραγούδια και τις αγαπημένες τους ταινίες. Το καλοκαίρι στη θάλασσα φτιάχνουν πύργους και κάνουν βουτιές χωρίς μη και πρόσεχε. Τρώνε παγωτά χωρίς να σκέφτονται τη περιττή ζάχαρη. Πάνε βόλτα με τα ποδήλατα και τα πατίνια. Τρώνε όσα ποπ κορν και πατατάκια θέλουν στο σινεμά. Οι αγκαλιές και τα χάδια δεν έχουν τελειωμό. Τα χαχανητά και τα μυστικά πάνε και έρχονται. Μην τυχόν και μάθω ότι φαγώθηκε μια σοκολάτα παραπάνω. Λες και τα έχω στη στέρηση!

Και θα φτάσει η εφηβεία που εγώ θα είμαι η μέγα αντίπαλος και αυτές θα τρίβονται στον μπαμπά για μετρητά και κατανόηση. Και εγώ θα θυμώνω, όπως έκανε η μάνα μου. Μα στην τελική θα είμαι μια ευτυχισμένη μαμά, γιατί τα παιδιά δεν στερήθηκαν την αγάπη. Και θα ελπίζω μέχρι εκείνη τη στιγμή πως κάπου μέσα τους θα υπάρχει μια σταλιά χώρος και για εμένα. Την αντίζηλο.