Το παιδί ψήνεται στον πυρετό, έχει κλείσει η μύτη και τα αυτιά του κι αυτός ο βήχας δε λέει να φύγει με τίποτα. Ή μήπως δεν έχει τελικά και τόσο πυρετό και απλά βήχει; Ή έχει ένα απλό συνάχι; Σε κάθε περίπτωση, εμείς τι κάνουμε; Γιατροσόφια, αντιπυρετικά, κομπρέσες… Και ελπίζουμε. Ελπίζουμε πως το πρωί θα ξυπνήσει καλύτερα και έτσι θα μπορέσει να πάει αυτό στο σχολείο και εμείς στη δουλειά μας.
Και έρχεται το πρωί.
Και τότε διακρίνουμε – η αλήθεια είναι – την κούραση στα ματάκια του, αλλά «σιγά μωρέ θα περάσει». Άλλωστε σήμερα είναι κι αυτό το τόσο σοβαρό μίτινγκ, πρέπει να πάμε στο γραφείο! Αδύνατον να λείψουμε έστω και για μια ώρα! Ή μήπως τελικά δεν είναι πιο σοβαρή η δουλειά από την υγεία του παιδιού μας;
Κάθε φορά αγαπητέ γονιέ, έχεις δυο επιλογές.
Πρώτη επιλογή:
Αφήνεις το παιδί στο σχολείο, ταλαιπωρημένο και μεσόκοπο και τρέχεις μην αργήσεις στο γραφείο. Κι αυτό το καημένο, που πρώτη φορά μαθαίνει πως μοιάζει ο πονοκέφαλος έχει να αντιμετωπίσει μια δασκάλα και είκοσι τουλάχιστον παιδάκια. Πρέπει να παρακολουθήσει το μάθημα χωρίς να καταρρεύσει, να κάνει γυμναστική και εικαστικά, χωρίς να βγάλει άχνα. Στο διάλειμμα πολύ πιθανόν να μην έχει κέφι. Κι αν έχει, θα τρέξει, θα ιδρώσει και στο τέλος θα τσιμπήσει και ότι άλλο κυκλοφορεί από ιώσεις εκεί γύρω, γιατί απλά στη φάση που είναι, είναι πιο επιρρεπής. Και ο φαύλος κύκλος με τις αρρώστιες θα συνεχίζεται για καιρό, μιας και το παιδί δεν έμεινε ποτέ στο σπίτι όσο χρειάζεται για να αναρρώσει όπως πρέπει. Και το παιδί θα συνεχίζει να ταλαιπωρείται, αλλά τουλάχιστον εσύ θα πηγαίνεις όπως πρέπει στη δουλειά. Στην ώρα σου. Σε κάθε υποχρέωση σου επαγγελματική θα δίνεις το παρόν. Γιατί έτσι πρέπει. Γιατί η δουλειά είναι το παν. Επειδή αυτοί δεν καταλαβαίνουν πως είναι να έχεις παιδί. Επειδή φοβάσαι μην τυχόν και σε απολύσουν. Επειδή δεν αντέχεις να μείνεις σπίτι. Επειδή, επειδή…
Δεύτερη επιλογή
Παίρνεις τηλέφωνο (ναι ξανά) στο γραφείο ότι σήμερα θα χρειαστεί να λείψεις, γιατί το παιδί σου δεν αισθάνεται καλά. Πας το παιδί στον γιατρό για να βεβαιωθείς πως δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Το αφήνεις να ξεκουραστεί, να γεμίσει τις μπαταρίες του και το περιποιείσαι όσο καλύτερα μπορείς. Ενδιάμεσα, μιλάς και με το γραφείο και κανονίζεις και τη δουλειά σου. Σε έχουν ήδη αντικαταστήσει τις περισσότερες φορές και τζάμπα το άγχος (ή μήπως θεωρείς τον εαυτό σου αναντικατάστατο;). Απλά να, το πολύ πολύ θα χρωστάς χάρη τώρα στον όποιον αντικαταστάτη. Σημασία έχει ότι είσαι εκεί, δίπλα στο παιδί σου να μη νιώσει λεπτό πως το παράτησες σε μια δύσκολη στιγμή του. Γιατί αν μη τι άλλο, εκείνην τη στιγμή εσένα έχει ανάγκη. Τη ζεστή και θεραπευτική αγκαλιά σου. Χωρίς ταλαιπωρίες, χωρίς περιττές μετακινήσεις. Γιατί από τη στιγμή που αποφάσισες να κάνεις παιδί, μόνη υποχρέωση σου είναι να το μεγαλώσεις μέχρι τα 18 όσο καλύτερα γίνεται. Και η υγεία του παιδιού είναι αδιαπραγμάτευτη.
Και οι δυο επιλογές έχουν τους λόγους τους. Σημασία έχει να επιλέξουμε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για να είμαστε και εμείς καλά και το παιδί μας. Και να θυμόμαστε πόσο πολύ αγαπάμε τα παιδιά μας ακόμα κι όταν αρρωσταίνουν.
Με αγάπη πάντα και παντού,
Μαρίνα
διαβάστε επίσης:
Η αίσθηση που μας αφήνουν οι άνθρωποι που αγαπάμε… – Thisisus.gr
Δημιουργεί κούκλες για παιδιά με ειδικές ανάγκες και αγγίζει τις καρδιές όλων μας –Thisisus.gr
Όταν τα παιδιά βαριούνται… δημιουργούν! – Thisisus.gr
Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις… και κατάλαβα – Thisisus.gr
30 Θετικά Λόγια που κάνουν καλό στα παιδιά μας – Thisisus.gr
Βοηθάμε τα παιδιά μας να βλέπουν πάντα τη θετική πλευρά- Thisisus.gr
Γονείς με οδηγίες χρήσης-Τα πρεπει και τα μη που μας αγχώνουν -Thisisus.gr
Το βίντεο που μας δείχνει πως να χαλαρώνουμε γονείς και παιδιά – Thisisus.gr
