Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη διαχείριση πένθους σε παιδιά. Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τα παιδιά σας.
Είναι δύσκολο για ένα παιδί να αντιληφθεί την έννοια της απώλειας καθώς συχνά δεν γνωρίζει πώς να διαχειριστεί τη λύπη του. Ανάλογα λοιπόν με το γνωστικό και συναισθηματικό στάδιο ανάπτυξης, θα πρέπει οι γονείς να ενημερώσουν το παιδί για την απώλεια, να απαντήσουν στις ερωτήσεις του, να ανακουφίσουν τα συναισθήματά του και να το προετοιμάσουν για τυχόν αλλαγές που ακολουθούν την απώλεια.
Το πένθος στα παιδιά (όπως και στους ενήλικες) διέρχεται από τα στάδια της άρνησης, του θυμού, της διαπραγμάτευσης, της θλίψης και της αποδοχής.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς σε τέτοιες περιπτώσεις:
Το παιδί χρειάζεται να νιώσει ασφάλεια και φροντίδα, να βρει χώρο να εκφράσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του.
Καλό είναι να διατηρηθεί μια σταθερή ρουτίνα στη καθημερινότητα του παιδιού και να υπάρχει μια βοήθεια από κοντινό συγγενή προκειμένου να μπορέσει να διαχειριστεί τους φόβους που έχουν δημιουργηθεί λόγω της απώλειας.
Είναι σημαντικό το ίδιο το παιδί να αποχαιρετίσει το πρόσωπο που έχει πεθάνει έστω και με το δικό του τρόπο. Ακόμα, να συμμετέχει σε όποιες διαδικασίες επιθυμεί, χωρίς πίεση καθώς και να μην υπάρξουν ραγδαίες αλλαγές μετά την απώλεια όπως πχ αλλαγή σπιτιού ή σχολείου, αλλά από την άλλη να διατηρηθούν σταθεροί οι κανόνες και οι υποχρεώσεις του.
Είναι καλό οι γονείς να φυσιολογικοποιούν τα συναισθήματα και τις σκέψεις των παιδιών κάνοντας σύντομες συζητήσεις μαζί τους που να τους παρέχουν απλές και ξεκάθαρες πληροφορίες.
Ξεκαθαρίστε οτι δεν φταίνε τα παιδιά για την απώλεια
Παράλληλα, να διαβεβαιώνουν τα παιδιά ότι δεν φταίνε για την απώλεια και να μη τα αποκλείουν από το οικογενειακό πένθος κλείνοντάς τα σε μια συναισθηματική απομόνωση.
Οι γονείς δεν πρέπει να αποκρύψουν την απώλεια από το παιδί, γιατί έτσι το παιδί αποκόβεται από την οικογένεια και του δημιουργείται ανασφάλεια. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφέρουν ξεκάθαρα τη φράση “Πέθανε” και όχι “έφυγε” ώστε το παιδί να μην μπερδευτεί και θεωρήσει ότι κάποια στιγμή επιστρέψει. Μπορούν να διατηρούν την ανάμνηση του θανόντα με φωτογραφίες,συζητήσεις, αναφορά σε επετείους και γιορτές.
Πότε χρειάζεται “θεραπεία πένθους”
Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες αντιδράσεις των παιδιών στο πένθος που μπορεί να ανησυχήσουν τους γονείς όπως η παρατεταμένη άρνηση της απώλειας ή η απουσία θρήνου, η απόσυρση από ενδιαφέροντα, η μειωμένη σχολική επίδοση,οι αυτοκαταστροφικές σκέψεις ή πράξεις, κάποια σωματικά συμπτώματα ή ακόμα και η ταύτιση με το θανόντα. Στις περιπτώσεις αυτές οι γονείς χρειάζεται να παραπέμψουν τα παιδιά για θεραπεία πένθους.
Τέλος, τα παιδιά δεν πρέπει να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες από όσες τους αναλογούν ενώ η οικογένεια πρέπει να παραμένει ενωμένη και οι γονείς να στηρίζουν τα παιδιά και όχι το αντίθετο.
Για τη διαχείριση πένθους σε παιδιά γράφει η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Εριέττα Χριστίνα Αρναουτάκη, τηλ. επικοινωνίας 6949063468.
Πηγή E – Hope