Μαμά, μαμάααα, μανούλα, μητερούλα, μάμι μου. ΜάΜΜα μου! Η δική μου ΜάΜΜΑ επέλεξε (;) να γίνει μητέρα στα 17 της! Κι αν κάτι κουβάλησα μεγαλώνοντας ήταν το άγχος της να μη βιαστώ κι εγώ να γίνω μάνα. Να σπουδάσω πρώτα (αυτό μέχρι τα 26-27 γιατί μετά τι περίμενα και δεν προχωρούσα;).
Η μάνα μου λοιπόν ήταν η φίλη μου απο πάντα. Αυτή που παίζαμε μαζί κούκλες, ενίοτε ήμουν και η κούκλα της. Τα μαλλιά και τα ρούχα μου πάντα στην τρίχα. Μέχρι που αποφάσισε ένα καλοκαίρι να πάει ταξίδι με τον μπαμπά μου στην Ελλάδα και γύρισε και με βρήκε κουρεμένη γουλί. Γiατί; Γιατί μου είχαν πει θα γυρίσουν την Κυριακή και δεν είχαν γυρίσει τότε. Κι ο λόγος ήταν τόσο απλός μα τον έμαθα μετά τα 30 μου! Φωτογραφίες απο εκείνη την εποχή του φοβερού κουρέματος δεν έχω, βλέπεις η μάνα μου ντρεπόταν να με δείχνει (γλυκούλα μου! ) κι η αλήθεια είναι πως ούτε αναμνήσεις φοβερές έχω απο την παιδική μου ηλικία. Κάποια πράγματα τα “θυμάμαι” επειδή τα έχω ακούσει τόσες φορές.
Θυμάμαι όμως τις αγκαλιές, τα γενέθλια υπερπαραγωγή, μια μάνα στην τρίχα, με τα συνολάκια της, τα σκουλαρικάκια της και χωρίς ιδιαίτερες γκρίνιες και με χαμόγελο. Ω μα ναι, γιατί αν ξυπνήσεις και δεν χαμογελάσεις πως περιμένεις να πάει καλά η μέρα σου;
“Χαμογέλα Μαρίνα μου, μόλις ξύπνησες!” ΑΚΟΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ!
Αυτή η φίλη-μαμά λοιπόν, που περάσαμε μέλι και ζάχαρη στο δημοτικό, στο γυμνάσιο/ λύκειο ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός μου. Γιατί όποιος με φιλούσε θα έμενα έγκυος, γιατί αν ερωτευόμουνα έπρεπε να κρατάω κάτι για τον εαυτό μου, επειδή μου έβγαζε το καλώδιο του τηλεφώνου ενώ μιλούσα με τον “έρωτα”, επειδή έλεγε αρκετά όχι. Θυμάμαι έντονα να της λέω πως άμα χωρίσει ποτέ με τον μπαμπά μου εγώ θα πάω να μείνω μαζί του!
Κι αφού περάσαμε από διάφορες φάσεις εκφοβισμού, μητριαρχίας, επιβολής απόψεων κλπ φτάσαμε στο σημείο να γίνομαι μάνα και να θέλω τη ΜάΜΜα μου. Όχι τη φίλη μου, μα την μάνα μου.
Αυτήν που ήταν ασταμάτητη και καθημερινά έτρεχε να μας προλάβει και να μας ικανοποιήσει όλους.
Αυτήν που μου καθάριζε και μου έκοβε το μήλο για να φάω επιτέλους φρούτα.
Αυτήν που φρόντιζε να έχω ρούχα καθαρά και σιδερωμένα.
Αυτήν που γινόταν Τούρκος άμα καταλάβαινε πως κάποιος με είχε πειράξει.
Αυτήν που θα μπορούσε να με φροντίσει εμένα για αλλαγή!
Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις
Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις. Ναι, είναι αληθινό και βγαλμένο απο τη ζωή. Γιατί έγινα μάνα και πιστέψτε με κατάλαβα τόσα πολλά. Γι’ αυτό ζητώ και δημόσια συγνώμη στη μητέρα μου για κάθε φορά που γκρίνιαζα επειδή δεν ήταν καλά σιδερωμένο το πουκάμισο του σχολείου ή δεν ήταν καθαρή η φούστα που ήθελα! Πόσο καλομαθημένο!
Αυτό το καλομαθημένο όταν αποφάσισε πως θέλει παιδιά τα είδε όλα κωλυόμενα. Γιατί μεγάλωσε δυο παιδιά μόνη της. Χωρίς βοήθεια, χωρίς αποκούμπι. Ο άντρας μου έκανε ότι μπορούσε κι εγώ έχοντας σαν πρότυπο την σουπερ μαμά πήρα φόρα βούτηξα μέσα στη μητρότητα και κάποια στιγμή… βούλιαξα! Κι εκεί μου έκανα το καλύτερο δώρο: ψυχοθεραπεία.
Για να γνωρίσω και να εκτιμήσω τόσα πολλά αλλά και για να κατανοήσω πια άλλα τόσα που αφορούσαν τους γονείς μου. Εκεί αγάπησα κι εκτίμησα ακόμα περισσότερο τη μάνα μου, ενώ παράλληλα αποδέκτηκα το γεγονός ότι εγώ δεν είμαι αυτή και δεν πρόκεται να γίνω. Η Κάλλη , η μάνα μου, είναι μία και αξεπέραστη. Κι εγώ μπορώ να κάνω παύση όποτε θέλω και να πιω καφέ με φίλη ή να πάω μια βόλτα ή να πω ότι κάποιες στιγμές δεν αντέχω και δε θέλω άλλο. Και να γεμίσω πάλι τις μπαταρίες μου με αυτά που ικανοποιούν ΕΜΕΝΑ.
Κι όσο την αγάπησα τόσο την αποδέκτηκα γι’ αυτό που είναι. Κι ας είναι απόλυτη σε κάποια πράγματα και ξεροκέφαλη. Επιμένει ότι ξέρει καλύτερα επειδή είναι μεγαλύτερη κι έχει ζήσει περισσότερα.
Ας λέει κι ας κάνει ότι θέλει κι ότι την ευχαριστεί. Εγώ θα στέκω παραπέρα να την θαυμάζω για το ταπεραμέντο της, τη λαχτάρα για ζωή και την τόλμη της σε κάθε νέο. Θα της βγάζω πάντα το καπέλο που με γέννησε στα 17 και κατάφερε να με μεγαλώσει με τόση αγάπη και χωρίς να μου φορτώσει τα δικά της όνειρα (οκ είπαμε ως ένα σημείο, μετά πήρα τη ζωή στα χέρια μου!). Θα συνεχίσω να θυμώνω μαζί της που δεν γουστάρει μία τους γιατρούς και δεν ξέρει καν τι θα πει προληπτικός έλεγχος. Αλλά πια δεν θα τσακώνομαι. Γιατί φτάνω τα 40 (ναι ΜάΜΜΑ εν φέτος επίσημα, δεν ήταν πριν τρία χρόνια) και δεν μπορώ να είμαι και δικός της γονιός.
Θα είμαι η κόρη της. Και θα την έχω ανάγκη.
Για την αγκαλιά, την κουβέντα, την παρηγοριά και την τόση μα τόση βοήθεια που μου προσφέρει όταν με βλέπει. Για να με δει να χαλαρώνω και να γελώ. Γιατί ξέρω πως είναι ο μόνος άνθρωπος σε αυτή τη γη που με αγαπά τόσο και ότι κι αν γίνεται θα συνεχίσει να με αγαπά.
Κι ας ταϊζει τις κόρες μου τόσες τηγανιτές πατάτες (επειδή θέλουν). Κι ας επεμβαίνει την ώρα που προσπαθώ να θέσω όρια σε κάποια πράγματα. Ευτυχώς τα κατάφερα και μεγάλωσα τα παιδιά μου όπως θέλω. Ε πόσο πια να τα επηρεάσει;
Αγαπώ σε κι ας μεγαλώνω μόνο εγώ ενώ εσύ παραμένεις 16! Είσαι και θα είσαι το πρότυπό μου!
διαβάστε επίσης:
Μάνα και όχι μανούλα. -Thisisus.gr
Η κόρη που έγινε μάνα -Thisisus.gr
Μάνα της καρδιάς – Thisisus.gr
Να αγαπάμε τα παιδιά μας και όταν αρρωσταίνουν -Thisisus.gr
Φέτος θα γίνεις η ΞΕΤΣΟΥΠΩΤΗ του καλοκαιριού – Thisisus.gr
Όταν τα παιδιά βαριούνται… δημιουργούν! – Thisisus.gr
Και γυναίκα ΚΑΙ μαμά -Thisisus.gr
Δημιουργική απασχόληση παιδιών στο σπίτι όταν είναι άρρωστα -Thisisus.gr
2 Σχόλιο(α)
Μαρίνα ποσό με συγκινεις με τα γραφόμενα και τις αποκαλύψεις σου!! Τα γράφεις όλα τόσο όμορφα κι αυθεντικά και σαν μάνα και γιαγιά τώρα σε νοιωθω.
Νοιωθω όμως περισσότερο την δίκη μου μανούλα και μου λείπει. Ας είμαι στα εξήντα πάντα το πρότυπο της μάνας μου θυμάμαι και ζει μέσα μου ένα κομμάτι από την ψυχή και την αγάπη της. Μου χρειάζεται απόλυτα αυτό το κομμάτι, αυτή η αυτοθυσία κι αστείρευτη αγάπη που δεν βρήκα πουθενά άλλου στην ζωή μου.
Σ’ευχαριστω που μου την θύμησες Μαρίνα 😇🤗🌺💃🏻💃🏻🌺
Πω πω μας συγκινήσατε. Εμείς ευχαριστούμε που μας διαβάζετε. Είναι υπέροχο να βρίσκουν αποδέχτες τα γραφόμενά μας. Σας στέλνουμε μια τεράστια αγκαλιά αγάπης. Απο αυτές που μόνο τα παιδιά μπορούν να δίνουν.
Τα σχόλια είναι κλειδωμένα.