Περαστικά είναι όλα στη ζωή, περαστικοί κι εμείς – Thisisus.gr

Περαστικά είναι όλα στη ζωή, περαστικοί κι εμείς – Thisisus.gr

Τα χρόνια που πέρασα δουλεύοντας σε πολυεθνικές εταιρείες μου έμαθαν πολλά για τη ζωή.  Το πρώτο και κυριότερο, κατ εμέ,  είναι η συναναστροφή με κάθε λογής πάστα ανθρώπων: έξυπνοι, πονηροί, κακόβουλοι, δοτικοί, αχάριστοι, ευγνώμονες, τρελοί με χαρτί γιατρού, τρελοί χωρίς χαρτί ειδικού, αγνώμονες, ηλίθιοι, κουτοπόνηροι, επιδειξίες, ψεύτες, ντόπροι, πλαστικοί, αληθινοί και δεν έχει σταματημό η λίστα.  Άνθρωποι που επιβιώνουν και προχωράνε στη ζωή πατώντας οποιονδήποτε βρίσκεται στο δρόμο τους και άνθρωποι μέντορες που επιθυμούν να σε διδάξουν, μάθουν και εξελίξουν. Εσένα,  όχι μόνο την παρτάρα τους. 

Από τη φύση μου η αδικία με πνιγεί. Με θυμώνει. Με κάνει , ενίοτε, να θέλω να τα σπάσω όλα! Όπως επίσης και η αχαριστία. Δεν τα ανέχομαι και καλώς ή κακώς φαίνεται και στη μούρη μου όλη αυτή η ξινίλα που πηγάζει από τέτοιες συμπεριφορές. 

Έχω δεχτεί αμέτρητες φορές παρατήρηση τόσο στη δουλειά όσο και σε προσωπικό επίπεδο για αυτό. Δεν έχω λέει διπλωματία και θα μου στοιχίσει. Γεγονός. Υπήρξαν φορές που το πλήρωσα, μα στιγμή δεν μετάνιωσα για το οτιδήποτε.

Είμαι η Μαρίνα και είμαι χαοτική, είναι φορές που είμαι απότομη με τον απέναντι μου σε σημείο που θα με παρεξηγήσει, κουβαλάω μια ιδιόρρυθμη τρέλα και κάποιοι θα με χαρακτήριζαν και κυκλοθυμική. Δε θα τα χαλάσουμε εδώ. Τούτη είναι η δική μου πάστα. Και δεν την κρύβω. Τη φωνάζω, τη δηλώνω και δε ντρέπομαι. Παλεύω να διόρθωσω κάποια πράγματα και συμπεριφορες μου, μα ποτε δεν αρνούμαι κανένα μου χαρακτηριστικό. Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ακόμη ποιοι είναι και τι κουβαλούν. 

Μεγαλώνουμε

Μεγαλώνουμε. Κι όσο μεγαλώνουμε η συναναστροφή με τοξικούς ανθρώπους μας πνιγεί. Θέλεις ο χρόνος που περνά μας φωνάζει να ζήσουμε περισσότερο και πιο ουσιαστικά την κάθε μας στιγμή; Μήπως απλά δεν έχουμε το κουράγιο και τη δύναμη πια να αναλωνόμαστε στα τόσο περιττά; Τι να σας πω κι εγώ ακόμα το ψάχνω. Αυτό πάντως μου ενεργοποιήθηκε κυρίως απο την ώρα που έγινα μάνα. Βλέπετε αυτά τα μικρά πλασματάκια μας απορροφούν τόση ενέργεια που δεν έχουμε να δώσουμε αλλού. Κι αν τα λίγα αποθέματα αντοχής που μας μένουν μας τα ρουφάνε άλλοι τότε: “σάστα τζαι γύρασιν” που λέμε και στην Κύπρο. Είμαι σίγουρη οτι το βιώνετε κι εσείς. Επιθυμείτε γύρω σας αγάπη και κυρίως θετικότητα. Προσωπιά αν δεν έχω αυτά τα δυο στοιχεία γύρω μου δε μπορ’ω να λειτουργήσω… δεν βγαίνει η άσκηση. Σε εμένα έτσι; Σε εσάς δεν ξέρω, μπορεί να λειτουργείτε διαφορετιά.

Όπως και να ‘χει μια παράκληση θέλω να κάνω. Δυνατά, φωναχτά , όσο γίνεται πιο φωναχτά: Δουλέψτε λίγο με τον εαυτό σας. Ο ανθρωπος έχει τόσα προβλήματα που αδυνατεί να κουβαλήσει και τα προβλήματα άλλων. Καθένας τα δικά του καλοί μου άνθρωποι, κι όλα γύρω θα ομορφύνουν. 

ekdoseis_papadopoulos

Η δύναμη της ομάδας

Κάτι άλλο που μου έμαθε η τριβή στις πολυεθνικές, είναι η δύναμη της ομάδας. Για ένα κοινό σκοπό πολλοί μαζί, σα μια γροθιά. Σαν γινόταν τούτη η ένωση είχαμε εκπληκτικά αποτελέσματα. Και δε θα πάψω ποτε να το πιστεύω και να το φωνάζω. Αν έστω κι ένα άτομο δεν είχε το ίδιο όραμα και στόχο η ομάδα έσπαγε, το πρότζεκτ έμενε πίσω. Και τότε την ευθύνη αναλάμβανε ο μάνατζερ, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση. Για τους υπόλοιπους έφταιγαν πάντα οι άλλοι. 

Το καλό πάντα νικά

Μια τελευταία αλήθεια: το καλό πάντα νικά. Όσο κι αν το πλακώνει η μαυρίλα του κακού. Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος τιμωρός και ο μεγαλύτερος λυτρωτής. Και σαν δεν έχεις να φοβηθείς κάτι προχωράς λευτέρος αφήνοντας τον χρόνο να κάνει, απλά, τη δουλειά του. 

Καλή υπομονή σε όσους παλεύουν με την τόση ανασφάλεια εκει έξω. Περαστικά είναι όλα στη ζωή, περαστικοί και εμείς…

About Author
Εκδόσεις Παπαδόπουλος