Πώς ξεχωρίζεις τους αγενείς από τους ειλικρινείς ανθρώπους; – Thisisus.gr

Είσαι ειλικρινής ή αγενής; Ναι. Σόρι που στο χαλάω αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δυο. Μεγάλη μάλιστα.

Ένας ειλικρινής άνθρωπος άμα σε άκουγε να γκρινιάζεις ΠΑΛΙ για την σχέση σου, θα σου έλεγε πως σου αξίζει κάτι καλύτερο, αλλά για να μένεις προφανώς δεν μπορείς ακόμα να το δεις. Από την άλλη ο αγενής θα σου έλεγε: “Βαρέθηκα συνέχεια τα ίδια προβλήματα, βρες άλλα!”.

Οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη να στην πουν. Ούτε αρέσκονται στο να σε μειώνουν, να σε στριμώχνουν στην γωνία και να σε κάνουν, συνέχεια, να απολογείσαι για κάτι.

“Πάλι θα φύγετε; Γιατί; ” Γιατί έτσι γουστάρουμε, λογαριασμό θα σας δώσουμε;

“Βλέπω κάθε βδομάδα κι άλλο χρώμα στα νύχια, έχεις λεφτά για πέταμα;” Δικά μου λεφτά, δικά μου “πετάματα”.

“Δέκα χρόνια μεγαλύτερη δείχνεις με αυτό το χρώμα μαλλιών” Από σένα τα κλέβω και ζορίζεσαι;

Ο πιο πάνω “εσωτερικός” διάλογος εκφράζει ερώτηση και απάντηση. Η απάντηση στην ερώτηση ξεχωρίζει τον αγενή από τον ευγενή άνθρωπο κατ΄εμέ και εξηγώ. Αν τα σκέφτεσαι και δεν τα λες τότε είσαι ευγενικός. Και γιατί να μην τα πω, θα μου πεις τώρα. Τι χαζός είμαι; Όχι, είπαμε, ευγενικός. Και δεν έχεις την ανάγκη να την πεις στον άλλον. Δε σε καλύπτει όλο αυτό ούτε είναι αυτοσκοπός σου.

Και μιας και μιλήσαμε και για ευγένεια να ξεκαθαρίσω ότι το να ξεστομίζει κάποιος συνέχεια “Ευχαριστώ” και “Παρακαλώ” δεν τον κάνει απαραίτητα και ευγενικό. Ούτε η χρήση πληθυντικού. Το ύφος τους, παιδιά, και ο τρόπος που ειπώνονται αυτές οι λέξεις κάνουν τη διαφορά.

Οι αγενείς άνθρωποι της ζωής μου

Έχω βρεθεί αντιμέτωπη με τόσους αγενείς ανθρώπους…

Στη δουλειά, όταν μόλις στη δεύτερη μέρα, σε μια νέα δουλειά, με κάλεσε το αφεντικό στο γραφείο για να με ρωτήσει σε σπαστά ελληνικά (βλέπεις Ελληνοκαναδέζα): “Ποιο είναι το πρόβλημά σου;” Επειδή έφευγα στην ώρα μου!!!!!!!!!!!!!!!

Στα παιδικά πάρτι όταν είχα πάρει κάποια επιπλέον κιλά: “Πως έγινες έτσι;“.

Στο σουπερ μάρκετ όταν χώθηκε ο άλλος μπροστά μου επειδή έτσι ήθελε/τον βόλευε.

Στον ΟΑΕΔ, όταν ούσα έγκυος ρώτησα αν δικαιούμαι κάτι και η απάντηση της υπεύθυνης, γυναίκα 60 χρονών περίπου, ήταν: “Και τι να σου κάνω εγώ που πήγες και γκαστρώθηκες άνεργη;“.

Στην λαϊκή όταν με έσπρωξε η κυρία να μπει μπροστά μπροστά, να πάρει τις “καλές” ντομάτες.

( Απίστευτο αλλά όσα ανέφερα πιο πάνω είχαν απέναντί μου μία γυναίκα! Οι γυναίκες τελικά έχουν μεγαλύτερο θέμα “αγένειας” θεωρείτε; Μμμ.. να το κοιτάξουμε λίγο).

Αν αντέδρασα; Μπα. Και ξέρετε γιατί; Γιατί κάθε φορά τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους. Σκέφτομαι ότι δε θα έχουν λάβει ποτέ αγάπη, γι αυτό είναι τόσο μίζεροι και αγενείς. Άνθρωπος που δεν αγαπήθηκε πως να δώσει; Από που να αντλήσει αγάπη;

Ντάξει για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, έχω αντιδράσει όλες εκείνες τις φορές που η αγένεια έπεφτε πάνω σε άτομα που αγαπώ! Εκεί δεν μπορώ να το ελέγξω είναι πέρα από τις δυνάμεις μου το ότι θέλω να υπερασπιστώ τα δικά μου άτομα. Το δούλεψα στη ψυχοθεραπεία κι αυτό… οκ κάπως το ελέγχω καλύτερα τώρα!

Έχεις δίκαιο, η μαγική απάντηση

Όπως και να ‘χει, που θέλω να καταλήξω; Η ζωή είναι γεμάτη αγενείς ανθρώπους. Ανθρώπους που δεν αγαπήθηκαν όσο θα ήθελαν και φανταστείτε τι έζησαν από τους γονείς τους για να φέρονται και οι ίδιοι έτσι. Μην το παίρνετε προσωπικά. Τις περισσότερες φορές δεν έχει να κάνει μαζί σας. Είναι καθαρά δικό τους θέμα. Εμείς ας ασχοληθούμε με τα δικά μας θέματα. Πετάξτε κι ένα “έχεις δίκαιο” και θα δείτε πως θα κορδώσουν και θα χαρούν. Τζάμπα είναι μωρέ, που θα κάτσετε να σκάσετε κι εσείς!

Στέλνω φως κι αγάπη πάντα, μπας και μαλακώσουν οι καρδιές μας.

Μαρίνα