Τα θετικά του κορονοϊού στις μέρες μας – Thisisus.gr

Τα θετικά του κορονοϊού … δεν υπάρχουν!

Όσο κι αν προσπαθώ να στύψω το μυαλό μου για να κατεβάσω ένα θετικό στοιχείο του κορονοϊού, δεν βρίσκω. Κάθε φορά χάνομαι στη μετάφραση. Πέντε μήνες μετά συνειδητοποιώ ότι οι ξερόλες παραμένουν ξερόλες. Οι αδιάφοροι συνεχίζουν να σφυρίζουν, οι ζηλιάρηδες επιμένουν να μαυρίζουν την ψυχή τους και οι σκατάνθρωποι σκορπούν το δηλητήριο τους αβέρτα.

Όσοι ήταν συνειδητοποιημένοι από πριν εξακολουθούν να είναι και τώρα. Θα τους δεις να φοράνε τη μάσκα τους και να προσπαθούν, με το κρυμμένο τους χαμόγελο πια, για ένα καλύτερο αύριο. Είναι οι ίδιοι που αγοράζουν επαναχρησιμοποιούμενες μάσκες για την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι υπάρχουν επιστήμονες που παλεύουν μπας και βρουν το εμβόλιο.

Οι άλλοι, οι πολλοί, που ξέρουν ότι πίσω από όλο αυτό που ζούμε κρύβονται πάλι οι μασόνοι, οι επιχειρηματίες, αυτοί που μας κρύβουν και το εμβόλιο του καρκίνου, ξέρουν πολύ καλά πως πρόκειται καθαρά περί συνωμοσίας. Βαριέμαι και να το αναλύσω. Βασικά ζεσταίνομαι, δεν βαριέμαι. Και θεωρώ πως αν σπαταλήσω λέξεις για να εξηγήσω αυτό θα χάσω χρόνο από τη ζωή μου. Δεν μπορείς να πείσεις έναν άνθρωπο που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του αράχνη ότι υπάρχει ο Spiderman. Τι εννοείς δεν υπάρχει; Εγώ είμαι!

Ναι με λύπη στην καρδιά το επιβεβαιώνω κάθε μέρα. Δεν μας έφερε πιο κοντά αυτή η κατάσταση. Μας απομάκρυνε κι άλλο. Η μή επαφή, η έλλειψη αγκαλιάς μας έκανε χειρότερους από πριν. Γιατί μάτια μου, τα αποθέματα αγάπης του καθενός δεν αρκούν για να καλύψουν το κενό του κοινωνικού αποκλεισμού. Όχι δεν μας φτάνει η επαφή μέσω της τεχνολογίας. Δεν είναι και δεν καλύπτει την σωματική, προσωπική επαφή.

Ούτε η μαγειρική μαλάκωσε την καρδιά μας. Τουναντίον την σκλήρυνε. Δεν ξέρω αν φταίνε τα επιπλέον κιλά που πήραμε οι περισσότεροι και γίναμε χοντρόπετσοι!

Ο δε ποιοτικός χρόνος με την οικογένεια μας… θα σας πω. Θεωρώ πως δεν χρειαζόταν η καραντίνα για να μας φέρει πιο κοντά. Όσοι το έκαναν το έκαναν ούτως ή άλλως. Οι υπόλοιποι απλά υπέφεραν περισσότερο, δεν είναι τυχαία και η αύξηση ενδοοικογενειακής βίας αυτήν την περίοδο.

Όσο για τα επαγγέλματα που ισοπεδώθηκαν με όλη αυτήν την κατάσταση; Νέοι εξαγριωμένοι άνθρωποι, λες και δεν μας έφταναν αυτοί που υπήρχαν ήδη. Απογοήτευση, θυμός, λύπη, στεναχώρια, απόγνωση.

Κι αναρωτιέμαι: Αυτά όλα δε θα έπρεπε να μας φέρουν πιο κοντά; Να θέλουμε να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον; Να συμφιλιωθούμε, να παραμερήσουμε εγωπάθειες και να εστιάσουμε στο πιο σημαντικό: στην ύπαρξη μας.

Αλλά σαν πας και ζητάς απο τον σπιτονοικοκύρη σου κατανόηση και μείωση ενοικίου και σου απαντά ότι δεν είναι δικό του πρόβλημα, αυτός αλλιώς τα ‘χει λογαριάσει. ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ; Ναι το άκουσα κι αυτό. Δεν είναι πρόβλημα δικό του ο κορονοϊός που πλήττει την ανθρωπότητα. Αυτός τα ‘χει λογαριάσει αλλιώς λέμε. Λες κι εσύ επίτηδες το έκανες για να μην τον πληρώνεις. Μη σου πω έχεις σκαρφιστεί κιόλας τον κορονοϊό!

Επομένως που καταλήγουμε; Η αλήθεια είναι μια και μοναδική.

Αν είσαι άνθρωπος που νοιάζεσαι για τον διπλανό σου το ίδιο κάνεις και τώρα. Νοιάζεσαι και ενίοτε υποφέρεις, γιατί δεν βλέπεις φως στο τούνελ.

Αν είσαι μαλάκας δεν αλλάζεις. Ούτε κλεισμένος μες το σπίτι, ούτε έξω από αυτό. Το ίδιο μαλάκας παραμένεις με και χωρίς κορονοϊό.

Πάντα θα σου φταίνε οι άλλοι. Το σύμπαν, ο Θεός, η καρέκλα, το τραπέζι, ο καιρός. Βολεύει. Αν αποποιηθείς κάθε ευθύνη και την φορτώνεις αλλού κοιμάσαι και καλύτερα τα βράδια. Τυχερέ!

Κι εμείς τί καταλαβαίνουμε δηλαδή με τόσο προβληματισμό; Λες κι αλλάζει κάτι; Ότι είναι να γίνει θα γινεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η ζωή θα συνεχίζεται.

Τα δάση θα καίγονται.

Το πετρέλαιο θα τελειώνει.

Οι πάγοι θα λιώνουν.

Οι άνθρωποι θα πεθαίνουν.

Οι γυναίκες θα γεννάνε.

Τα παιδιά θα γελάνε.

Κι η ελπίδα θα ζωντανεύει! Μες τα μάτια τους. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!

Αυτά για σήμερα,

Είθε να μας λούσει το φως κι η αγάπη προς εαυτόν και αλλήλους,

Μαρίνα.