Νομίζεις ότι στη μαμά σου μπορείς να πεις τα πάντα αλλά στην πραγματικότητα στο μπαμπά σου τα λες πιο εύκολα και αυθόρμητα.
Νομίζεις ότι δεν μπορεί να καταλάβει τα ερωτικά σου αλλά σίγουρα τα διαχειρίζεται με μεγαλύτερη ψυχραιμία και έχοντας πάντα ως γνώμονα το καλό σου.
Νομίζεις ότι θα σε κρίνει για τα λάθη σου αλλά θα τα αποδεχθεί και θα πάει παρακάτω.
Φοβάσαι ότι θα τον απογοητεύσεις αλλά να θυμάσαι πάντα ΔΕΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΑΙ ΠΟΤΕ – πάντα θα σου δίνει δίκιο και θα δικαιολογεί τις πράξεις σου.
Μνήμες με τον μπαμπά
Μνήμη μέχρι και την Τρίτη Γυμνασίου να έρχεται πάντα το βράδυ λίγο πριν με πάρει ο βαθύς ύπνος και να με σκεπάζει καλά ή να μου κλείνει το φως του κρεβατιού. Κι άλλη μνήμη να με φροντίζει μετά το πρώτο μου μεθύσι.
Κι άλλη μνήμη να φροντίζει να τακτοποιεί ότι προβληματικό συμβαίνει στη ζωή μου. Λάθος αυτό δεν είναι μνήμη – είναι συνεχόμενη πραγματικότητα.
Μα είναι δυνατόν να μην έχεις το μπαμπά σου ως πρότυπο και όποιο αρσενικό βρίσκεται στο δρόμο σου να τρώει τη σκόνη του;
Άδικο αν το σκεφτείς γιατί κανένας άντρας δεν πρόκειται ποτέ να αγαπήσει τη γυναίκα του όσο θα αγαπήσει την κόρη του.
Επίσης, άδικο γιατί καμία γυναίκα δεν θα αγαπήσει ποτέ τον άντρα της όσο έχει αγαπήσει τον μπαμπά της.
Μέχρι να συμφιλιωθείς με αυτές τις ισορροπίες θα συγκρίνεις πάντα με τον μπαμπά σου. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις και να αντιληφθείς πλήρως ότι η ανιδιοτέλεια είναι η μεγάλη διαφορά, πάντα θα συγκρίνεις.
Όταν αγαπάς ανιδιοτελώς όλα είναι εύκολα – και η αγάπη του μπαμπά προς την κόρη είναι γεμάτη ανιδιοτέλεια και γι’ αυτό είναι υπέροχη και παντοτινή.
Πότε είπες τελευταία φορά Σ ΑΓΑΠΩ στο μπαμπά σου; Εγώ πριν από πάρα πολύ καιρό.
Τουλάχιστον εμείς που δυσκολευόμαστε να το λέμε ας το δείχνουμε, κάθε μέρα να το δείχνουμε. Και αυτός καταλαβαίνει.
Ως κόρη λοιπόν, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΑ.
Μπορεί να θέλεις να παραμείνεις ανώνυμη, μα να ξέρεις έχεις γρατσουνίσει την καρδιά μας πολύ…