“Το Παραμύθι μας”! Η ιστορία ενός γάμου και μιας Ζωής -Thisisus.gr

Γράφει για το Thisisus.gr η αγαπημένη μας Σταυρούλα Τζωρτζάτου, διαχειρίστρια της ομάδας, Έξοδος με τα παιδιά!

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια αρκετά παραδοσιακή θα έλεγα! Οι Γονείς μας δούλευαν σκληρά για να μη μας λείψει τίποτα! Η αγάπη μεταφραζόταν κυρίως σε ένα πλούσιο γεύμα ή στα σιδερωμένα ρούχα. Βλέπετε οι ίδιοι είχαν στερηθεί ακόμα και τα βασικά!

Θυμάμαι τον εαυτό μου να πιστεύει πάντα στα παραμύθια! Να περιμένω τον ιππότη στο άσπρο άλογο που θα έρθει να με σώσει από την πεζή καθημερινότητα!

Η οικογένειά μου προσπαθούσε πάντα να με προσγειώσει, μου τόνιζαν ότι ο γάμος φέρνει προβλήματα και είναι ουτοπικό να πιστεύω ότι θα βρω κάποιον που θα είμαι ερωτευμένη για πάντα!

Εγώ όμως, ως άτομο που δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο από αυτό που έχω ονειρευτεί, συνέχιζα να πιστεύω ότι θα έρθει η μέρα που θα βρω αυτόν τον έναν που θα με γεμίζει, που θα με συμπληρώνει, που θα κάνει την καρδιά μου να χτυπά δυνατά όπως στα πρώτα ραντεβού!

Και ήρθε! Με όχημα την καλοσύνη και την αγάπη στο βλέμμα του ζέστανε και τη δική μου καρδιά και ήμουν σίγουρη ότι αυτός είναι ο άντρας που θα παντρευτώ!

Οι φίλες μου γέλασαν με τη σιγουριά μου και με πείραζαν και εγώ τις ρώτησα αν θα γελάνε όταν θα μοιράζουν μπομπονιέρες στο γάμο μου!

Πράγματι, τήρησα την υπόσχεσή μου! Ήταν εκεί οι αγαπημένες μου φίλες να μοιράζουν μπομπονιέρες και αυτή τη φορά γελάγαμε όλες μαζί!

Το παραμύθι ξεκίνησε λοιπόν και όπως συμβαίνει συχνά στα παραμύθια, οι ήρωες βασανίζονται από εμπόδια και δυσκολίες…από αυτά που δεν τα φέρνει ο γάμος ή η ρουτίνα , αλλά η ίδια η Ζωή!

Ο σύζυγός μου αρρώστησε σοβαρά όταν ο γιος μας ήταν μόλις 8 μηνών.

Δεν ξέραμε τι μας περιμένει , αλλά η μόνη κουβέντα που του είπα είναι ότι θα είμαι δίπλα του να του χαμογελάω και το μόνο που δεν θα αντέξω είναι αυτή η περιπέτεια να μας αλλάξει!

Μας άλλαξε τελικά, αλλά προς το καλύτερο! Μάθαμε να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή, να εκτιμάμε ότι έχουμε και να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον. Να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με χιούμορ και κάθε εμπόδιο να είναι μια νέα πρόκληση για εμάς!

Μετά από περιπέτεια πολλών ετών και χειρουργείων στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, έρχεται μια νέα δυσκολία,η μητέρα μου αρρωσταίνει σοβαρά!

Πρώτη αντίδραση? Θέλω να τα σπάσω όλα! Όλα όμως! Κάνω έναν απολογισμό και συνειδητοποιώ πόσα χρόνια παλεύουμε, πόσο έχω υποφέρει από την κατάθλιψη, πόσες φορές αναρωτήθηκα αν θα ξαναδώ τον άνθρωπό μου και αν ο γιος μας θα μεγαλώσει μαζί και με τους 2 γονείς του και τώρα αυτό?

Συνειδητοποίησα όμως πως μου ήταν πολύ εύκολο να είμαι φροντιστής του παιδιού μου, του συζύγου μου, της μητέρας μου, αλλά όχι του εαυτού μου! Και προσπαθώ πολύ να κάνω πράγματα και για εμένα, να βγαίνω με φίλες, να προσέχω την διατροφή μου, να κάνω πράγματα που με κάνουν να χαμογελάω ,να αποβάλλω από τη ζωή μου ανθρώπους ή συνήθειες που με βλάπτουν και αντίθετα να κρατώ στη ζωή μου ανθρώπους και συνήθειες που προάγουν την προσωπική μου εξέλιξη!

Ξέρω πως κάποιος θα απορεί αυτή τη στιγμή, πως γίνεται να ονομάζω την ιστορία αυτή “το παραμύθι μας”! Γίνεται όμως! Μπορεί να έχουμε περάσει πολλές δυσκολίες αλλά δεν στερηθήκαμε όμορφες οικογενειακές στιγμές! Βγαίνουμε έξω, γελάμε, ο άντρας μου με κρατά στην αγκαλιά του τρυφερά όπως όταν πρωτογνωριστήκαμε και ειλικρινά νιώθω γεμάτη! Έχουμε φίλους πάντα στο πλευρό μας και μας στήριξαν ηθικά άνθρωποι που δεν περίμενα ποτέ! Ακόμα και στο Νοσοκομείο, παρόλο που ο καθένας αγωνιά για τον άνθρωπό του, είναι εκεί να βοηθήσει και έναν άλλον άνθρωπο. Με μια καλή κουβέντα, με ένα μπουκαλάκι νερό όταν ξεροσταλιάζεις έξω από τη πόρτα του χειρουργείου!

Γράφω αυτό το κείμενο εν αναμονή άλλου ενός χειρουργείου, γιατί κάπου εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που περνούν δύσκολα, που νιώθουν μόνοι τους και όσοι έχουμε μια τέτοια ιστορία, ίσως αν τη μοιραστούμε βοηθήσουμε κάποιον να νιώσει ότι δεν είναι μόνος, ότι κάποιος τον καταλαβαίνει!

Δεν ξέρω αν οι δυσκολίες είναι για τους δυνατούς, ξέρω όμως ότι στις δυσκολίες ανακαλύπτει ο άνθρωπος τη δύναμη που κρύβει μέσα του! Και επιλέγει πως θα διαχειριστεί τις καταστάσεις!

Ο άντρας μου παρόλο που έχει περάσει τόσο πόνο και ταλαιπωρία λέει πως αισθάνεται καλά γιατί έχει άλλη μια ευκαιρία να παλέψει!

Αυτή η στάση τον βοηθά να αισθάνεται ευτυχισμένος!

Η ευτυχία άλλωστε δεν πρέπει να εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά να φωλιάζει μέσα μας και να ανθίζει παρά τις αντιξοότητες!